بزرگنمايي:

عصر کرد - محققان USC (دانشگاه کالیفرنیای جنوبی) دریافتند موش هایی که در دوران نوجوانی از رژیم غذایی پر از چربی و شکر تغذیه کرده بودند، در مقایسه با گروه کنترل با نرخ بالاتری دچار اختلال حافظه شدند. این مطالعه ارتباط مهم میان روده و مغز را تقویت می کند.

یک مطالعه جدید توسط USC روی موش‌ هایی که رژیم غذایی پرچرب و شیرین داشتند، این احتمال را افزایش می‌ دهد که رژیم غذایی مملو از مواد غذایی ناسالم بویژه فست فودها و منوی کافی شاپی در نوجوانان ممکن است عملکرد حافظه آنها را برای مدت طولانی مختل کند.
دکتر اسکات کانوسکی ، استاد علوم زیستی USC می‌ گوید: «آنچه که ما نه تنها در این مقاله، بلکه در برخی از کارهای اخیرمان نیز می‌ بینیم، این است که اگر موش‌ ها با رژیم غذایی ناسالم بزرگ شوند، مبتلا به اختلالات حافظه ای می شوند که در واقع از بین نخواهد رفت.» وی اضافه می‌ کند: "حتی اگر آنها را از این پس صرفا در یک برنامه غذایی سالم هم قرار دهیم، متاسفانه عوارض مذکور تا بزرگسالی باقی خواهند ماند."
این مطالعه در شماره ماه مه مجله مغز, رفتار و ایمنی منتشر شده است.
در توسعه پژوهش مورد نظر، کانوسکی و نویسنده ارشد و محقق پسا دکتری آنا هیز این موضوع را در نظر گرفتند که تحقیقات قبلی ارتباط میان رژیم غذایی نامناسب و بیماری آلزایمر را نشان داده اند. افرادی که از بیماری آلزایمر رنج می برند، سطوح پایین تری از یک انتقال دهنده عصبی به نام استیل کولین در مغز خود دارند که برای حافظه و عملکردهایی مانند یادگیری، توجه، برانگیختگی و حرکت غیرارادی عضلات ضروری است.
اما این یافته ها برای افراد جوانی که ممکن است از رژیم های غذایی غربی مشابه پر از چربی و شکر استفاده کنند، چه معنایی خواهد داشت؟ آن هم به‌ ویژه در دوران نوجوانی که مغز در حال رشد قابل توجهی است. محققان با ردیابی تاثیر رژیم غذایی بر سطح استیل کولین در موش‌ ها و اجرای برخی آزمایش‌ های حافظه، می‌ توانند درباره رابطه مهم بین رژیم غذایی و حافظه اطلاعات بیشتری کسب کنند.
محققان سطح استیل کولین گروهی از موش‌ ها با رژیم غذایی چرب و شیرین و همچنین گروه کنترل را با تجزیه و تحلیل پاسخ‌ های مغزی آنها به وظایف خاصی که در راستای آزمایش حافظه طراحی شده بود، ردیابی کردند. این تیم مغز موش‌ ها را پس از مرگ برای یافتن نشانه‌ هایی از اختلال در سطح استیل کولین مورد بررسی قرار دادند.
آزمایش حافظه شامل کاوش اشیاء جدید در مکان‌ های مختلف توسط موش ها بود. چند روز بعد، محققان موش‌ ها را مجددا به صحنه ‌ای بازگرداندند که تقریبا با مکان قبلی یکسان بود، به جز افزوده شدن یک شی جدید به محیط. موش‌ هایی که از رژیم غذایی ناسالم استفاده می‌ کردند، نمی ‌توانستند به یاد بیاورند که کدام شی را قبلا و کجا دیده ‌اند. این در حالی است که موش‌ های گروه کنترل علائم آشنایی با محیط را از خود نشان دادند.
هیز، از نویسندگان مقاله توضیح می‌ دهد: سیگنال‌ دهی استیل کولین مکانیزمی است که به موش ها کمک می‌ کند تا رویدادها را رمزگذاری کنند و به خاطر بسپارند، مشابه «حافظه اپیزودیک» در انسان که به ما این امکان را می‌ دهد تا رویدادهای گذشته خود را به خاطر بسپاریم. به نظر می رسد که این سیگنال دهی در حیواناتی که با رژیم غذایی چرب و شیرین رشد کرده اند، اتفاق نمی افتد.
کانوسکی تاکید کرد که نوجوانی دوره بسیار حساسی برای مغز است، چرا که تغییرات مهمی در فرآیند رشد رخ می دهد. وی گفت: «متاسفانه، برخی از رخدادهایی که ممکن است در دوران بزرگسالی راحت‌ تر برگشت‌ پذیر باشند، وقتی در دوران کودکی اتفاق می‌ افتند، برگشت‌ پذیری پایین تری دارند.»
با این حال همچنان باریکه ای از امید برای مداخله موثر وجود دارد. کانوسکی توضیح می دهد که در دور دیگری از مطالعه، تیم تحقیقات این موضوع را بررسی کردند که آیا آسیب حافظه در موش‌ هایی که تحت رژیم غذایی ناسالم پرورش یافته ‌اند را می‌ توان با داروهایی که باعث آزاد شدن استیل کولین می‌ شوند، معکوس کرد یا خیر. آنها از دو دارو به نام‌ های PNU-282987 و کارباکول استفاده کردند و دریافتند که با تزریق مستقیم به هیپوکامپ؛ ناحیه ای از مغز که حافظه را کنترل می‌ کند و در بیماری آلزایمر دچار اختلال می‌ شود، قدرت حافظه در موش‌ ها به صورت نسبی بازسازی می شود.
اما بدون استفاده از چنین مداخله پزشکی خاصی، کانوسکی اشاره کرده که قطعا به تحقیقات بیشتری نیاز است تا بتوانیم مشکلات حافظه ناشی از رژیم غذایی ناسالم در دوران نوجوانی را معکوس کنیم.