بزرگنمايي:

در دنياي که ارزش‌ها رفته رفته در زير غباري از فراموشي فرو مي‌روند و ظواهر فريبنده دنيا و تمنيات رو به زوال جهاني در صدر جدول قرار مي‌گيرند، ترويج فرهنگ شهادت و زنده‌ نگه‌داشتن ياد و خاطره شهدا بهترين راهي است که مي‌تواند از انحراف جامعه و اضمحلال معنويت‌ها جلوگيري کند.

در اين ميان رسالت همه آناني که به حفظ ارزش‌ها و پاسداري از معنويت‌ها مي‌انديشند، آن است که با هر وسيله ممکن از فرهنگ شهادت که فرهنگ ارزش‌هاست پاسداري کند و هدفي را که شهدا دنبال مي‌کردند به سرمنزل مقصود برسانند با توجه به شهيد ملاعبدالحميد فرقاني در سال 1312 در روستاي قباغلو شهرستان سقز در دامن شيرزني کرد ديده به جهان گشود و با تولدش شادي و نشاط را به محيط گرم و صميمي خانواده مهمان کرد.

وي خواندن، نوشتن و قرائت آيات نوراني قرآن را از پدر عالم و فرهيخته خود آموخت و پس از آن به عنوان شاگرد در کلاس تحصيلات ابتدايي را نزد پدرش ملاکريم فرقاني آموخت؛ در محضر پدرش صرف و نحو عربي، قرائت قرآن کريم، معارف اسلامي و برخي مباحث فلسفه و فقه و حديث را فرا گرفت.

اين شهيد گرانقدر براي تکميل تحصيلات خود، مدتي در بياره عراق و حماميان بوکان درس خواند و سرانجام، اجازه افتاء را در مذهب امام شافعي کسب کرد، وزارت فرهنگ سال 1335 گواهينامه مذکور را تأييد کرده است.

براي آموختن مسائل ديني و درک آثار اسلامي و قرآن کريم شور و هيجان بسياري داشت و اين شور را تا پايان زندگي حفظ کرد، مي‌آموخت و به ديگران تعليم مي‌داد؛ از اين روي در هر مسجدي که نماز برپا مي‌کرد کلاس درس نيز داير مي‌ساخت تا نوآموزان را با معارف اسلامي بيشتر آشنا کند.

پس از فوت پدرش، مردم قباغلو وي را به امامت جماعت خويش برگزيدند، اما به دليل مبارزه با رژيم سلطنتي و نابرابري‌هاي اجتماعي و اقتصادي، مورد بازخواست ساواک قرار گرفت.

مالک روستا نيز با وي مخالفت کرد تا جاي که ملا عبدالحميد به ناچار مجبور به ترک روستا شد و مدت شش ماه به روستاي کيله‌شين رفت. سپس به روستاي تکلتو رفت و تا سال 1349 به نشر عقايد اسلامي و حل مشکلات شرعي مردم مشغول شد و امامت جمعه و جماعت مردم را بر عهده گرفت.

در زمان طاغوت به دليل مبارزه با رژيم شاه مجبور شد، کوچ کند ولي رنج کوچ و هجرت وي را از ادامه راه منصرف نکرد. بعد از انقلاب اسلامي افراد گروهک هاي ملحد، وي را آزار و شکنجه کردند، اما وي صبوري ورزيد و از فدا کردن جان خويش نهراسيد و در اين راه جان خود را داد و عزت ابدي يافت.

در مراسم سوگواري و تشييع جنازه مسلمانان شرکت مي‌کرد و با ياد مرگ، قلب خود و ديگران را جلا مي داد.

سال 1350 در محله کريم‌آباد، مسجدي با نظارت وي بنا شد که ملا عبدالحميد در آن مسجد هم چون دژي محکم به مقابله با کفر و نفاق گروهک‌ها پرداخت و مردم را از نيت اصلي افراد ضدانقلاب و تباهي اسلام و کشور اسلامي آگاه ساخت.

سال 1362 به سفر حج مشرف شد و از نور و روشنايي معنوي حج بهره‌مند شد. همواره مسجد را بزرگترين سنگر مسلمانان مي دانست.

از تفرقه مذهبي و تعصب پرهيز مي‌کرد و مردم را نيز از آن برحذر مي‌داشت و مردم را به اصل مشترک و بزرگترين وديعه الهي يعني قرآن کريم ارجاع مي‌داد و براي حفظ وحدت تلاش مي‌کرد.

شهيد مردي مهربان و خوشرو بود، وقتي منکري مي‌ديد از آن به گونه‌اي نهي مي‌کرد که رأفت اسلامي را مضاعف مي‌ساخت و انجام دهنده منکر را به سمت معروفات مي‌کشاند.

وي به شهر سقز سفر کرد و با جمع‌آوري کمک‌هاي مردمي به ساختن مسجد مبادرت ورزيد و در محله کريم‌آباد سقز با نظارت وي مسجدي بنا شد که به مسجد سلمان فارسي موسوم گشت. از سال 1350 تا پايان حيات، امامت جماعت اين مسجد را بر عهده داشت و به نشر آيين و معارف اسلامي مشغول بود و مردم را نسبت به مفاسد رژيم پهلوي آگاه ساخت.

پس از پيروزي انقلاب اسلامي در حفظ و تداوم ارزش‌هاي انقلاب اسلامي کوشيد و با پيوستن به مرکز بزرگ اسلامي غرب کشور، فعاليت خود را گسترده‌تر ساخت و به رتق و فتق امور مسلمين پرداخت.

هنگامي که افراد ضدانقلاب براي ايجاد تفرقه و آشوب از سوي بيگانگان در نقاط مختلف کردستان سر برآوردند ملا عبدالحميد با سخنراني و خطابه‌هاي خويش به افشاي هويت آنان پرداخت و مردم را از چاه فريب آنان برحذر داشت.

مزدوران دو بار وي را دستگير کردند تا وادارش کنند، دست از مبارزه با آنان بردارد، اما هر بار وي را مقاوم‌تر يافتند و عزم وي را در مبارزه استوارتر ديدند، از اين روي بود که شب هفدهم شهريور 1363 به منزل حمله بردند و او را به زور بيرون بردند و در خيابان امام شافعي سقز با شليک گلوله به شهادت رساندند.

مردم قدرشناس و شهيد پرور سقز پيکر پاک اين شهيد بزرگوار را در گلزار شهداي شهرستان سقز دفن کردند.

دو پسر و چهار دختر از ايشان به يادگار مانده است.

روحانيون و عالمان ديني در همه انقلاب‌ها و قيام‌ها نقش و تاثير شگرفي داشته‌اند جداي از آنکه به روشنگري پرداخته‌اند، همواره در صف مقدم مبارزه‌ها قرار داشته‌اند و براي تداوم و اقتدار و سربلندي دين اسلام جانشان را ايثار کردند.

اين عزيزان در برابر امواج فتنه، تهمت و شکنجه و تهديد دشمنان دين ايستادگي کرده‌اند و به همين دليل به لطف خداوند در کار خويش توفيق يافته‌اند.