بزرگنمايي:

اين کشور از گذشته اي نسبتاً دور، تحت حاکميت ترکان عثماني قرار داشته و پس از جنگ جهاني اول و دوم با تلاش حاکمان محلّي و با حمايت بريتانيا و امريکا، خاندان آل سعود بر سر کار آمدند و تاکنون بر اين سرزمين شريف حکمراني مي کنند و در پرتو حکومت اين خاندان است که مذهب وهابيّت در اين کشور رواج يافته است.

در نظر بسياري از مسلمانان جهان به ويژه مسلمانان خارج از منطقه خليج فارس، عربستان جلوه گاه اسلام واقعي است و وهابيون، به عنوان پرده داران خانه كعبه و جانشينان پيامبر اسلام از آن بهره برداري مي كنند.

در طول سال ميليون ها زائر از سراسر كشورهاي اسلامي براي زيارت به اين اماكن متبركه مي آيند و وهابيون افزون بر اينكه سالانه ثروت هنگفتي از اين راه به دست مي آورند با ايفاي نقش ميزباني مسلمانان و نگهباني حرمين شريفين براي خود اعتبار و امتياز كسب مي كنند و از القابي مانند خادم الحرمين الشريفين استفاده مي كنند.

حاكمان سعودي با استفاده از نام بيت الله الحرام و فريضه حج، كانون ها و مؤسسات متعددي را تشكيل داده و از اين طريق استفاده گسترده تبليغي براي ترويج افکار تندروانه خود مي کنند که در رأس برنامه هاي فکري آن‌ها مبارزه با افکار و انديشه هاي ساير فرق اسلامي به ويژه تشيّعِ قرار دارد.

تفسير افراطي دولت عربستان از اسلام باعث شده تا اين دولت اعتدال لازم در برخورد و رفتار مناسب با اديان و فرقه هاي اسلامي را نداشته و با اقدامات خود در چند دهه اخير به ويژه در ارائه قرائت هاي سخت و خشونت آميز از اسلام و تهييج جوان ها و سازماندهي و پشتيباني گروه هاي جهادي تندرو در کشورهاي مختلف چهره صلح طلبانه و عطوفت آميز اسلام را مخدوش کرده و با ايجاد تفرقه و اختلاف در جهان اسلام موجب تضعيف مسلمانان و قوت گرفتن دشمنان تاريخي مسلمان‌ها يعني صهيونيزم جهاني شده است.

علاوه بر آن برخوردهاي نامناسب، سياسي و خارج از شئونات ميزباني سعودي ها با زائرين کشورهاي مختلف به ويژه زائرين و کاروان هاي زيارتي ايران اسلامي که حادثه شنيع و وقيحانه در فرودگاه جده که دل همه ايرانيان را جريحه­دار کرد و نشان داد نه تنها امنيت مذهبي زائران خانه خدا، بلکه امنيت جاني و حيثيتي آن ها در چنين حاکميتي تامين نمي شود، جزو جديدترين نوع اين برخوردهاي غرض آلود است و بار ديگر صدق سخن معمار کبير انقلاب حضرت امام راحل(ره) را در ذهن زنده کرد که آل سعود صلاحيت اداره حرمين شريفين را ندارد و بايد اين مهم توسط شورايي از کشورهاي اسلامي مديريت شود.

در چنين شرايطي انتظار مي رود نمايندگان محترم مجلس شوراي اسلامي همانگونه که به موضوع ورود پيدا کرده­اند با استفاده از همه ظرفيت ها از جمله اتحاديه بين المجالس اسلامي و دولتمردان محترم و دستگاه ديپلماسي با استفاده از رايزني با ساير کشورهاي اسلامي توسط مجموعه توانمند ديپلماسي کشور و نيز رسانه­هاي کشور به ويژه رسانه ملي با حساس کردن افکار عمومي در کشورهاي اسلامي و حتي در داخل عربستان سعودي و روشنگري نسبت به فتنه­انگيزيهاي سعوديها در جهان اسلام، بستر خروج مديريت شوون حرمين شريفين از سلطه وهابيون را فراهم کرده و با تعريف ساختار جديدي با مشارکت کشورهاي اسلامي در قالب سازمان کنفرانس اسلامي و يا شورايي متشکل از تمام مذاهب و فرق اسلامي براي اداره حرمين شريفين به شکلي که سزاوار اين سرزمين مقدس و مهمانان الهي آن است، دست سعوديها را در سوءاستفاده از اين جايگاه کوتاه کنند.

مطالعه ساختار فعلي حاکم در جهان مسيحيت که در آن «مجمع دفاع از عقيده و ايمان کاتوليکي» که يک مجمع شورايي است، به عنوان عاليترين مجمع که قلب واتيکان و مغز تصميم ساز پاپ است و وظيفه تدوين و تفسير رسمي و محوري آموزه هاي مسيحيت و نيز دفاع از اصول کليسايي را بر عهده دارد مي‌تواند به عنوان الگو مورد استفاده قرار گيرد.

در ادامه به اختصار به برخي از دلايل ضرورت اعمال مديريت شورائي در اداره حرمين شريفين اشاره مي شود.

تفسير افراطي دولت عربستان از اسلام تحت تاثير آموزه­هاي وهابيون که در حال حاضر حکومت را در عربستان کاملا در دست دارند وخودشان را خادم الحرميين معرفي مي نمايند باعث شده تا اين دولت شرايط حداقلي لازم در ميزباني زائرين مسلمان و رفتار مناسب با پيروان اديان و فرقه هاي مختلف اسلامي را رعايت نکرده و با استفاده از روش تکفير و نفي اعتقادات ساير فرق اسلامي حتي اعتقادات واقعي اهل سنت، باعث ايجاد تفرقه و بدبيني در بين مسلمان‌ها شده است. تسلط و استفادۀ ابزاري از حرميين شريفين، تحميل عقيده خود، عدم تحمل اعتقادات ساير فرق اسلامي، ترويج و انتشار فتاواي عجيب و غريب مثل جهاد با کافران (منظور برخي فرق اسلامي)، تخريب قبور و آثار باستاني، جهاد نکاح، ... و اتهامات و نسبت هاي دروغين وتبعيض­هايي که در داخل عليه ديگران به ويژه شيعه اعمال مي گردد نمونه­هايي از افراطي­گريهاي سعوديهاست که به ريشه تفکر آن‌ها مربوط مي شود.

دولت عربستان با اقدامات خود در چند دهه اخير بويژه در ارائه قرائتهاي سخت و خشونت آميز از اسلام، با ابزار و روش هاي مختلف از جمله، بوجود آوردن گروه هاي کوچک و بزرگ تروريستي در کشور هاي اسلامي همچون گروه طالبان و القاعده در افغانستان، جيش العدل و سپاه صحابه در پاکستان، بوکوحرام در افريقا، ... و نهايتا داعش در سوريه و عراق که اقدامات آن‌ها بنام اسلام، باعث ايجاد نفرت در افکار عمومي مردم دنيا نسبت به اسلام و مسلمان‌ها و ايجاد کشت و کشتار در کشورهاي اسلامي شده که حاصل آن ويراني و از بين رفتن سرمايه­ها و دارائيهاي مسلمانان و تضعيف کشورهاي اسلامي و خشنودي دشمنان قسم خورده مسلمانان يعني صهيونيستها شده است و لازم است هر چه زودتر از سوي کشورهاي اسلامي به طور جدي جلو اينگونه اعمال گرفته شود.

بديهي است چنين حاکميتي صلاحيت اداره تنها مرکزيت اعتقادي مسلمين و مکان مقدس براي همه مسلمان‌ها در دنيا را ندارد.

افراط‌گرايي‌هاي مذهبي وهابيون و بي‌بندوباري ليبرال‌هاي سلفي حاکم بر عربستان، معجون تلخي از تناقض­ها و افراط و تفريط­ها را به نمايش گذاشته، به نحوي که شعائر اسلام را زير سؤال مي‌برد. به طور نمونه مي‌توان به مسئله حجاب در عربستان سعودي اشاره کرد. در دو شهر مدينه منوره و مکه مکرمه که هيئت امر به معروف و نهي از منکر، کنترل فضاي فرهنگي آن را بر عهده دارد، بر مبناي نظر وهابيون نوع حجاب عمومي خانم‌ها، پوششي است که بر اساس آن، زنان بايد دست‌ها و صورت خود را نيز بپوشانند و تنها چشم‌هاي آن‌ها براي ديدن اطراف باز باشد.

بر خلاف فضاي سنگين مکه و مدينه، در ساير شهرهاي عربستان مقوله حجاب رنگ ديگري به خود مي‌گيرد، شهرها و اماکن تفريحي در عربستان مانند رياض و جده از مناطقي هستند که ميزان فساد و بي‌حجابي در آن‌ها در حد بي‌سابقه‌اي افزايش يافته است. منطقه «درة العرس» تفرجگاهي ساحلي است که با عبور از حجاب افراطي مد نظر مفتيان وهابي، به اوج بي بندوباري و هرج و مرج جنسي رسيده است.

در اين منطقه که تحت تدابير شديد قرار دارد، از گرفتن تصاوير مربوط به تفريحات ناسالمي که در آن وجود دارد ممانعت مي‌شود اما چندي پيش، انتشار برخي تصاوير از داخل اين مجتمع تفريحي، عمق رسوايي خاندان سعودي در برداشت چندگانه از مفاهيم ديني را نشان داد. اختلاط دختر و پسر، اختلاط شهروندان سعودي با گردشگران فاسدالاخلاق بيگانه، شرب خمر و بي حجابي از جمله مظاهر ناهنجاري هاي اخلاقي و دين ستيزي در منطقه درة العرس است. اين در حاليست که مظاهر فسق و فجور و تجاهر به شرب خمر در ميان مقامات ارشد سعودي از جمله شاه عربستان و دست دادن وي با زنان نامحرم در برخي مراسم ها، نشان مي دهد که آن‌ها اهميت چنداني به مسائل ديني نمي‌دهند. فضاي عمومي و فرهنگي شهرهاي مکه و مدينه زائرين را به اين گمان باطل مي‌رساند که حاکميت عربستان سعودي نسبت به رعايت اصول مربوط به حجاب موفق بوده است و اين درست همان اشتباهي است که برخي زائرين ايراني درباره نمازهاي جماعت در اين کشور که منحصر به رعايت ظواهر و به اجبار هيئت امر به معروف صورت مي‌گيرد، مرتکب مي‌شوند.

در طول چند دهه اخير دولت سعودي همواره آب به آسياب دشمنان واقعي مسلمان‌ها ريخته و با نقشه­هاي استکبار جهاني در منطقه همراهي کرده است. متأسفانه در چند سال گذشته سعوديها پا را از اين هم فراتر گذاشته و پشتيباني کاملي از گروههاي مختلف افراطي در کشورهاي اسلامي که نقش مخربي در ساختار مذهبي، سياسي، زيربنايي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي آن کشورها داشته­اند، بعمل آورده است که سوريه و عراق نمونه بارز آن است.

تجاوز مستقيم به کشور اسلامي محروم يمن جديدترين همراهي اين رژِيم با صهيونيستهاست که باعث ويراني استحکامات و زيربناهاي کشور مسلمان فقيري چون يمن شده و سعوديها يک جنگ نيابتي را از طرف صهيونيزم جهاني عليه مسلمان‌ها به راه انداخته­اند که نتيجه آن جز تضعيف کشورهاي اسلامي و انحراف افکار عمومي مسلمان‌ها از مسئله اصلي آن‌ها که موضوع فلسطين و جنايت اشغالگران قدس است چيزي نخواهد بود.

سوءاستفاده دولت عربستان از توليت حرمين شريفين در برخورد سليقه­اي و سياسي با کشورها در پذيرش زائرين آن‌ها از جمله اختصاص ميزان سهميه حج، نحوه صدور ويزا، نحوه پذيرش هواپيماهاي حامل زائرين از لغو بدون دليل پروازها تا تأخيرهاي اذيت کننده طولاني که لغو دو پرواز از ايران و يک پرواز از پاکستان پس از خشم دولت عربستان از اقدام مجلس پاکستان در مشارکت نکردن اين کشور در حمام خون سعودي‌ها، از جمله اين موارد است.

توهين آشکار به حجاج ايراني و مقدسات تشيع در اماکن مهمي چون قبرستان بقيع و در خطابه­ها و سخنراني‌هاي داخل مسجدالحرام و مسجدالنبي که بر گرفته از تفکر وهابيون حاکم در عربستان است و نمونه بارز آن سخنان امام جماعت مکه عبدالرحمان السديس در فروردين 94 است که طي آن، تئوري اصلي عربستان و وهابيون که همواره از سوي سعودي‌هاي تکذيب مي شد را علني کرد و گفت: جنگ ما با شيعيان جنگ بين ايمان و کفر است و اولويت ما اکنون مبارزه با شيعيان است، نه يهوديان. اين در حاليست که فقه جعفري و تشيع از فرق اسلامي شناخته شده در جهان اسلام بوده و از سوي الازهر مصر که بزرگترين پايگاه ديني اهل سنت است به عنوان يکي از فرق اسلامي معتبر شناخته شده است و ايران بعنوان بزرگترين کشور شيعي پرچمدار مبارزه با قدرتهاي سلطه­گر و صهيونيزم جهاني و مدافع سرسخت مردم مظلوم فلسطين و محور مقاومت در منطقه و حامي آزاديخواهان جهان است. روش حمله، توهين و تکفير متأسفانه در اين نوع تفکر وجود دارد و تفکر امروز وهابيت هيچ ربطي به مذاهب چهارگانه اهل سنت ندارد و اين خطر، خطري است عليه شيعه و سني.

قرائت فاتحه و زيارت اهل قبور جزو آداب سفارش شده اهل سنت نيز است پس چرا وهابي‌ها با آن مخالف‌اند؟ چرا قبور ائمه را ويران کردند؟ چرا قبر ام‌البنين را خراب کردند؟ چرا قبر پسر پيامبر را خراب کردند؟ و چراهاي بي‌شمار ديگري که جوابي براي آن‌ها نيست.

حرمت‌شکني و بدرفتاري با حجاج ايراني در فرودگاه و داخل شهرهاي مدينه و مکه و حادثه تصادف کارمند مست سفارت عربستان در تهران و موارد متعدد ديگر و عمل بي‌شرمانه حافظهن سعودي با دو نوجوان ايراني که باعث جريحه­دار شدن افکار عمومي شده و دولت عربستان حتي يک عذرخواهي رسمي ننموده است، جاي هيچ بهانه­اي را باقي نمي‌گذارد و لازم است مسئولين کشورمان فکري اساسي در اين خصوص بنمايند. توقف اعزام عمره گذاران هرچند مرهمي بر زخم عموم مردم است ليکن بايد براي برقراري مجدد اعزام‌ها چاره­اي انديشيده شود. محدود کردن تعدد اعزام، محدود کردن تعداد روزهاي اعزام، ايجاد بازار ويژه مثل منطقه آزاد تجاري در داخل خاک ايران ويژه خريد زائرين و حجاج و ... مي‌تواند بخشي از اقدامات به منظور جلوگيري از خروج بخشي از ارزي که تقريباً معادل بودجه عمراني سال گذشته کشور است باشد و در مسير آباداني کشور و ايجاد اشتغال براي جوانان کشور بکار گرفته شود و مي‌تواند بازخواني فرمان تاريخي حضرت امام خميني (ره) در روز بيست و ششم خردادماه سال 1358 که فرمودند: من از اشخاصي که براي زيارت‌ها مثل زيارت مکه معظمه و مدينه منوره مي‌خواهند به طور استحباب بروند، از آن‌ها مي‌خواهم و تقاضا مي‌کنم که شما براي ثواب مي‌خواهيد مکه مشرف بشويد و يا مي‌خواهيد مدينه منوره و يا به عتبات مشرف شويد، امروز ثوابي بالا‌تر از اين نيست که به برادران خودتان کمک کنيد.

به جاي زيارت مکه و مدينه، ايران را آباد کنيد، باشد.