چاپ

عصر کرد - سنندج - مردم محلی منطقه افسانه های زیادی درباره این اژدها نقل می کنند، افسانه هایی که رفته رفته کمرنگ شده و اژدهایی که دیگر نفس های آتشین ندارد.
به گزارش خبرنگار ایرنا، گردشگرانی که از مناطق مرکزی ایران و از سمت شرق کردستان قصد ورود به این استان را داشته باشند، از دروازه شرقی آن یعنی شهرستان قروه عبور می کنند؛ شهرستانی که عمده شهرت خود را به واسطه سنگ های معدنی زیبایی دارد که در جهان زبانزد است.
بر خلاف منطقه کوهستانی کردستان، قروه را می توان سرزمین دشتهای فراخ دانست، دشتهایی که همه ساله رونق تولید در کشت و کار را برای صاحبان خود دارد و سفره مردمش را پربرکت و رنگارنگ می کند.
این شهرستان جاذبه های تاریخی و گردشگری بسیاری را در خود جای داده که دریاچه سراب، پل تاریخی فرهادآباد، حمام و تپه تاریخی قصلان، طبیعت بکر و حفاظت شده کوهستان بدر و پریشان از جمله آنهاست.
در 28 کیلومتری شهر قروه، وقتی از دلبران، شهر انگورهای خوشمزه، می گذری، قدم در سرزمین افسانه ها می گذاری، جایی که افسانه ها از دل ویژگی های طبیعی منطقه شکل گرفته و مبنایی مذهبی و گردشگری دارد.
روستایی به نام " باباگرگر" که چندسال پیش به دلیل نداشتن زیرساخت های مناسب خالی از سکنه بود، اما استقبال گردشگران از این منطقه باعث شد تا مهاجران به سرزمین اجدادی خود برگردند.
روستایی که شهرت خود را از مقبره امامزاده ای دارد که نامش با نام روستا یکی است و در گویش ترک زبانان منطقه به " بابا ببین ببین" ترجمه می شود.
می گویند: امامزاده مشغول نماز بوده که اژدهایی به سمت روستا حرکت می کند و کودکی که در آن حوالی بوده خطاب به امامزاده فریاد می زند: " بابا ببین ببین".
درباره اژدها هم افسانه ها و حکایت ها زیاد است، شاید این افسانه ها ثمره شب نشینی های گذشتگانی باشد که از تکنولوژی هیچ بهره ای نداشتند و شب های دراز زمستان را با نقل حکایت ها و افسانه ها سر می کردند و مادران هم آن را برای کودکان خود لالایی می خواندند، اما هر چه باشد، این اژدها حالا هم سرپاست و البته آزار و اذیتی ندارد چون از سنگ است و توان حرکت هم ندارد.
شکاف بزرگی در طول بدن اژدها و سرش دیده می شود خیلی ها می گویند که جای شمشیری است که امامز اده سید جلال الدین (ع) ملقب به " باباگرگر" بر فرق اژدها زده است تا مردم روستا از خشم اژدها در امان باشند.
مقبره این امامزاده حالا زیارتگاه افرادی است که می خواهند در سفر به دل تاریخ، دل را از غبار گناه بتکانند و سبک شوند.
گفته می‌شود بنای اولیه بقعه‌ امامزاده در دوره‌ی صفویه احداث شده، و این بقعه در سال 1382 در فهرست آثار ملی کشور ثبت شد.
در مجاورت مقبره‌ امامزاده‌ چشمه‌ آب معدنی وجود دارد که آب گرم معدنی با فشار از آن‌خارج می‌شود.
قدیمی ترها می گویند چشمه های زیادی در روستا بود اما حالا تنها بزرگترین آن باقی مانده که " دنگز" نام دارد و اگر مراقب نباشند، همین هم از بین می رود.
نظیر این چشمه را در "باداب سورت" ساری می توان دید، آب گرم این چشمه که گازدار است با فشار خارج می شود به دلیل وجود املاح مختلف، رنگ آن از زرد تا نارنجی تغییر می کند.
وجود این املاح باعث شده که به‌مرور، لایه‌های سنگی در اطراف هر دهانه از چشمه شکل گیرد که نظرات علمی اژدهای سنگی را حاصل همین املاح می دانند.
آب این چشمه، که در استخری عمیق و دایره‌شکل با محیطی حدود 300 متر جمع می‌شود، از دسته آب‌های کلر و بی‌کربنات مخلوط گازدار است و این نوع آب‌ها در ترکیب خود، انیدریدکربنیک دارند که گفته می شود هم آرامش‌بخش‌ است و هم برای بیماری های پوستی می تواند مفید باشد.
بقیعه امامزاده بر بلندی قرار دارد و در بخشی از آن حرکت آب در زیر بقعه باعث شده تا صدایی شبیه به مشک زدن زنان روستایی ایجاد شود، با چشم های بسته در این بخش از "باباگرگر" می توان صدای مشک و صفای روستا را در ذهن تداعی کرد.
در بخش دیگری از محوطه بقعه، سوراخی به قطر 20 سانتی متر وجود دارد که اگر چند دقیقه آن را بپوشانی، گاز با سرعت بالا خارج می شود و برخی قبل از پوشاندن، سکه ای در داخل آن می اندازند و بعد از چند دقیقه سکه با سرعت بالا به خارج پرتاب می شود.
برای حفظ این میراث گرانبها بارها و بارها جلسه تشکیل شد و برای جلب سرمایه گذار مذاکراتی هم انجام گرفت ولی هنوز که هنوز است تنها اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان قروه، متولی بخش گردشگری مذهبی آن است و برای دیگر دیدنی های این منطقه قدمی برداشته نشده است.
این جاذبه گردشگری - مذهبی، پربازدیدترین جاذبه در سال های اخیر در کردستان بوده که همه ساله مسافرانی از داخل و خارج از استان را به خود می خواند و اگر توجه بیشتری به آن شود و حمام های آب معدنی در اطراف دریاچه آب گرم احداث شود، هم از غرق شدن برخی گردشگران در آن جلوگیری می شود و هم گامی برای رونق گردشگری در آن برداشته می شود.
استان کردستان دارای یک هزار و 520 اثر تاریخی شناسایی شده شامل آثار باستانی، غارهای طبیعی، درختان کهنسال، میراث منقول، قنات و مکان های طبیعی است، 872 اثر از این تعداد شامل 773 اثر غیر منقول شامل (آثار تاریخی، تپه، محوطه و بنا)، 20 مورد میراث طبیعی، 56 مورد میراث معنوی و 23 مورد میراث منقول در فهرست آثار باستانی کشور به ثبت رسیده است.
9937 / 3034