چاپ

عصر کرد - پنجم دی ماه هرسال یادآور خاطره سرخ پرواز شهید نجات‌اللهی، استاد دانشگاه پلی‌تکنیک تهران در تحصن ساختمان وزارت علوم و آموزش عالی برای بازگشایی دانشگاه‌ها و اعتراض به ظلم و استبداد رژیم طاغوتی است که امسال چهلمین سالگرد ایشان هم سپری شد.
شهید «کامران نجات‌اللهی» فرزند عبدالحسین، هفتم مردادماه 1333 در شهرستان بیجار کردستان به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در دبستان «شکیبا» در سنندج و تحصیلات متوسطه را در «دارالفنون» تهران به پایان رساند.
پس از اتمام دوره دبیرستان، در رشته مهندسی راه و ساختمان در دانشگاه علم و صنعت به تحصیل ادامه داد. سپس به دانشگاه امیرکبیر (پلی تکنیک سابق) رفت و پس از اخذ کار‌شناسی ارشد، توانست به دوره دکترا وارد شود.
شهید نجات‌اللهی هیچ‌گاه از وظایف سیاسی و اجتماعی خود غافل نبود و همیشه با ظلم و جنایت رژیم طاغوت به مقابله برمی‌خاست، از آن جمله می‌توان به امضای بیانیه دانشگاهیان به‌مناسبت کشتار مردم در روز 17 شهریور و صدور بیانیه و منشور دفاع از حقوق زندانیان اشاره کرد.
وی از اساتید طیف مسلمان سازمان ملی دانشگاهیان بود که وارد مبارزه علیه استبداد پهلوی ‌شد.
دوستانش می‌گفتند: استاد، جوانی محجوب و بسیار متین بود. روحیه قوی داشت و به نجات مردم کشور می اندیشید. او از فرزانگانی بود که در تحصن روز 28 آذر 57 به همراه تعدادی از اساتید دانشگاه تهران، قصد ورود به دانشگاه را داشتند که نظامیان مانع حضور آنها شدند.
همین مسئله موجب شد تا صبح 29 آذر برای اعتراض به دبیرخانه طبقه پنجم وزارت علوم و آموزش عالی که محل حضور رئیس و معاونان دانشگاه بود رفته و خواسته‌های خود را مطرح کنند. ساعت 10 صبح درحالی‌که شورای رؤسای دانشکده‌ها در سالن اجتماعات طبقه پنجم دبیرخانه برپا بود بیش از 100 نفر از استادان به آنجا رفتند و خواسته‌های خود را مطرح کردند و بالاخره تصمیم به تحصن در همان‌جا گرفتند و این‌گونه تحصن 25روزه اساتید دانشگاه‌های تهران در وزارت علوم آغاز شد که شهید کامران نجات‌اللهی یکی از آنها بود.
سرانجام در روز 5 دی‌ماه سال 1357 عوامل رژیم پهلوی برای درهم شکستن اعتصاب اساتید به آن‌ها حمله کردند که در این تهاجم، استاد کامران نجات‌اللهی هدف گلوله قرار گرفت و به فیض شهادت رسید.
او نظاره‌گر بود که ناگاه از میان ماموران یکی به زانو نشست، گلنگدن را کشید، نشانه رفت و شلیک کرد. تیر رها شد و در لحظه‌ای استاد نجات‌اللهی غرق خون سرخ خویش شد. نجات‌اللهی توسط سرهنگ شاه‌بیگی از عمال ارتش شاهنشاهی به شهادت رسید.
به گواه شاهدان عینی دقیقاً مشخص است که این جنایت از پیش تعیین شده و نشانه‌گیری براساس شناخت و جهت بوده است و از یکی از ساختمان‌های دورتر از محل توسط یک تیرانداز ماهر انجام داده شد، زیرا استاد نجات اللهی در فاصله چند متری لبه بالکن قرار داشت.
علت این جنایت نیز این بود که اگرچه تحصن استادان با تعداد اندک 68 نفر انجام شده بود اما به علت تاثیر زیاد آن، نظام شاهنشاهی را سردرگم کرده بود و با این عمل می‌خواستند به تحصن پایان دهند و به باز کردن دانشگاه تن ندهند.
محل شهادت استاد نجات‌اللهی در وزارت علوم و آموزش عالی بود و مزارش در بهشت زهرا(س) است.
خون نجات‌اللهی‌‌ها، حیات آفرید. شهادتش در ملت غوغایی به پا کرد که پس از چند روز منجر به سقوط دولت نظامی ازهاری شد. روز تشییع جنازه استاد خیل جمعیت آمده بود. مگر استاد برای اعتراض به اعمال رژیم منحوس پهلوی به میدان نیامده بود. پس هر که در تشییع جنازه اوست ضد رژیم است.
ساواک و نیروهای امنیتی می‌خواستند از شلوغی و اغتشاشات جلوگیری کنند. اما نجات اللهی سبز روئید و سرخ درخشید.
انتهای پیام