چاپ

کرد آنلاین - سنندج - کارشناس پایش اداره حفاظت محیط زیست مریوان گفت: عکس های هوایی دریاچه زریبار نشان می دهد نیزارهای این دریاچه در مقایسه با 62 سال قبل، 30 هکتار (300 هزار مترمربع) از کاسه آن عقب نشینی کرده است.
حبیب الله دبستانی اظهار داشت: در بررسی های کارشناسی و مقایسه عکس هوایی 27 مرداد 1334 و 9 آذر 1396 در یک بازه زمانی 62 ساله مشخص شد نیزارهای تالاب زریبار نه تنها در کاسه آبی پیشروی نداشته اند بلکه به میزان حدود 30 هکتار نیز عقب نشینی کرده است.
وی اضافه کرد: بخش اصلی و کاسه تالاب به شکل کشیده با طول متوسط حدود 4.5 کیلومتر و عرض متوسط نزدیک به 2 کیلومتر است و بطور متوسط چهار تا پنج میلیون مترمکعب آب دارد.
دبستانی افزود: مساحت کاسه تالاب حدود 8.5 کیلومتر مربع است که با حواشی نیزار در مجموع بیش از 20 کیلومتر مربع وسعت دارد و به احتمال زیاد افزایش حجم آب و حرکت نیزارها به سمت مناطق حاشیه ای تالاب باعث افزایش حجم کاسه دریاچه در این مدت شده است.
کارشناس پایش اداره حفاظت محیط زیست مریوان یادآور شد: آب دریاچه زریبار از 18 چشمه کفی آن تامین می شود ضمن اینکه در قسمت غربی دریاچه بخشی از آب رودخانه فصلی قزلچه سو در فصل بارش ها نیز وارد تالاب می شود.
وی تاکید کرد: نتایج این پژوهش نشان می دهد نیزارها هیچ گونه تهدیدی برای تالاب زریبار ندارد و مامنی برای زیست گونه های مختلف پرندگان و سایر جانداران تالاب است و بعنوان فیلتری برای جلوگیری از ورود آلاینده های کود و سموم کشاورزی به کاسه آبی عمل می کنند.
دبستانی گفت: در ذهنیت بیشتر مردم به اشتباه، لایروبی و برداشت نیزارها عملی برای نجات زریبار است اما نیزارها علاوه بر ارزش و اهمیتی که دارند جزء لاینفک تالاب بوده و هر گونه دستکاری و دخالت در این نیزارها عواقب منفی برای تالاب دارد و عامل تهدید محسوب می شود.
در سال های گذشته برخی از افراد با هدف نجات دریاچه زریبار اقدام به آتش زدن نیزارهای حاشیه آن می کردند و هر سال بخش زیادی از این نیزارها طعمه حریق می شد.
پناهگاه حیات وحش زریبار و تالاب بین المللی آن که بیست و سومین عضو تالاب کنوانسیون رامسر است در یک دره طولی وسیع قراردارد و از 2طرف غرب و شرق با کوه های پوشیده از جنگل احاطه شده و پوشش غالب اراضی منطقه را جنگل و بیشه زارهای نیمه انبوه تشکیل می دهد که گونه غالب جنگلی آن بلوط ایرانی است.
تاکنون 97 نوع پرنده، 31 گونه پستاندار، 13 گونه خزنده، 11 نوع ماهی یک گونه مارماهی، پنج گونه فیتوپلانکتون و 17 گونه زئوپلانکتون در تالاب بین المللی زریبار شناسایی شده است.
گیاهان شناوری چون سراتوفیلیوم، سریوفیلیوم و گونه هایی از گیاهان خاردار و گونه های نی، هزارنی، بارهنگ آبی، نیلوفر آبی، علف هفت بند، پیچک ها، لویی، بزواش، جگن و نعناع پوشش گیاهی این تالاب را تشکیل می دهد.
سیاه ماهی خالدار، سیاه ماهی معمولی، عروس ماهی و ماهی گامبوزیا از جمله گونه های بومی و ماهی آمور سفید، کپور آیینه ای، کپور معمولی، کپور سرگنده (بیگ هد) و فیتوفاک از جمله گونه های غیربومی این دریاچه است.
این دریاچه یکی از منحصر به فردترین دریاچه های آب شیرین در جهان به شمار می رود و یکی از مراکز مهم زمستان گذرانی و جوجه آوری پرندگان مهاجر و بومی است.
تالاب آب شیرین زریبار در فاصله 2 کیلومتری غرب شهر مریوان در 111 کیلومتری شمال غربی سنندج مرکز استان کردستان واقع شده است.