آنروز روز عجيبي بود... انگار سنندج متحول شده، نوآوري در اين ديار رخ نشان داده بود، اما چندي نگذشت که اين پله برقي بينوا و اين نماد نوآوري به دليل ازدحام جمعيت از کار افتاد و شادي و نشاط کودکان را نيز با خود برد.
حال بشنو از حکايت امروز! چندي پيش خبر احداث پل مکانيزه در ميدان آزادي سنندج به گوشم رسيد، خوشحال شدم اين بار نه به خاطر شادي کودکان و نوجوانان شهرم! حداقل به خاطر نو آوري جديدي که هر چند دهه يکبار در اين شهر رخ نشان مي دهد.
حيران بودم! از اينکه فاصله تکنولوژي ديارم نسبت به استان هاي همجوار فاصله زيادي است، از اينکه تازه به فکر احداث پل مکانيزه افتادند و از اينکه هاي ديگر... اما به يکبار کمبود منابع مالي و بودجه ناکافي در ذهنم تداعي شد، جوال دوزي به خودم زدم که "هي! چرا هميشه برخي مسئولان را مقصر اصلي مي داني؟"
شهردارهاي متعددي آمدند و رفتند و همگي فقط قول دادند! قول قول قول... ولي خبري از پل مکانيزه نبود که نبود!
تردد مردم همچنان از وسط خيابان صورت مي گرفت! صحنه جالبي که شايد در هيچ جا نديده ايد! جالب اينکه گاهي تعداد مردم از تعداد خودروهاي در حال تردد بيشتر مي شد.
بگذريم؛ از تلاش ها و زحمت هاي شهردار فعلي در اين مورد اصلا نمي توان چشم پوشي کرد، چندي پيش بزرگواري کردند و در جمع خبرنگاران، خبر مسرت بخش افتتاح پل مکانيزه را در تاريخ معيني همانند شهردارهاي قبلي بيان کردند، اما باز هم موعد مقرر افتتاح، در هاله اي از ابهام ماند.
چند ماه از وعده وعيدهاي شهردار گذشت، اينبار به صورت نمادين پل مکانيزه براي استفاده مردم افتتاح شد.
البته فرماندار محترم به دليل مساعد نبودن حال و احوالشان در آن روز حضور نداشتند.
روز افتتاحيه، پل برقي بالا و پايين مي رفت، جالب اينجاست که آن شور و شوق سالهاي گذشته را همچنان ميشد در چشمان کودکان نظاره گر بود! البته ناحق هم نبود چون همچنان در اين شهر شهربازي وجود ندارد که کودکان در آن تفريح کنند؛ هر چند کسي چه مي داند شايد شهردار خوب من، اين وسيله را دو منظوره ساخته است تا هم مردم راحت باشند و هم کودکان تفريح کنند.
چند روز بعد از افتتاح پل مکانيزه ميدان آزادي سنندج، به آنجا رفتم و در کمال ناباوري ديدم پل از کار افتاده است و مردم به ويژه سالمندان عزيزمان به سختي از آن بالا و پايين مي روند؛ گاهي شاهد زمين خوردن چند نفر هم بودم که بسيار نارحت کننده بود.
باز هم گذشت... عجب حکايتي! يک روز اين طرف پل کار مي کرد، آن طرف از کار مي افتاد و يک روز آن طرف پل کار مي کرد اين طرف از کار مي افتاد! با خود گفتم خدا به خير کند روياهايمان به حقيقت نپيوسته باز به فنا رفت.
پرسوجويي کردم که ماجرا چيست؟ فهميدم شهردار محترم گفته اند که اين پل بدون حضور آقاي فرماندار افتتاح رسمي نمي شود! و به دليل اينکه افتتاح رسمي نشده مردم بايد يک روز از پل فقط بالا بروند و يک روز فقط پايين بيايند!!! انگار حجم ترافيکي مردم آنقدر بالا رفته بود که شهرداري طرح زوج و فرد را براي آنان اعمال کرده است.
راستش وقتي شنيدم که پل به خاطر عدم حضور فرماندار افتتاح نشده است و نيمه وقت کار مي کند بسيار متعجب شدم؛ که عجبا آيا هدف از ساخت اين پل رفاه مردم است يا شخص آقاي فرماندار؟!!
بگذريم؛ بياييد همگي دست به دعا برداريم، براي سلامتي همه مريضان بالاخص فرماندار عزيز دعا کنيم که هر چه زودتر از بستر بيماري رهايي يابند و منتي بر سر ما بگذارند و در اسرع وقت قيچي مبارک را بردارند و طناب دور اين پل را ببرند و با اين اقدام خيرخواهانه هم شادي را به کودکان شهر باز گردانند و هم مردم را از کمر درد و پا درد و ديگر خطرات احتمالي نجات دهند.
اما حرف پاياني ام! فرماندار زحمت کش من، شهردار پر تلاش من، مسئولان دلسوز، بدون حضور شما استارت پل مکانيزه يا هر پروژه ي ديگري را نخواهند زد، پس به خاطر من، شهر من، مردم من، بياييد و افتتاح کنيد تا همگي از اين رفاه نسبي بهره ببرند.