چاپ

کرد آنلاین - کتاب «درآمدی بر برنامه ریزی مسکن گروه‌های کم درآمد با تاکید بر توسعه درون زا» تالیف اکبر محمدی، معاون برنامه ریزی سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان کردستان و کسری آشوری کارشناسی ارشد مهندسی شهرسازی گرایش برنامه ریزی شهری دانشگاه کردستان توسط انتشارات جهاددانشگاهی چاپ و منتشر شد. به گزارش ایسنا، منطقه کردستان، کتاب «درآمدی بر برنامه ریزی مسکن گروه‌های کم درآمد با تاکید بر توسعه درون زا» تالیف اکبر محمدی منتشر شد.
در این کتاب کوشش شده است ضمن بررسی جنبه‌های مختلف برنامه ریزی مسکن، برنامه ریزی مسکن گروه‌های کم درآمد، تجارب کشورهای مختلف در برنامه ریزی تامین مسکن گروه‌های کم درآمد و تاثیر آن بر مسکن، اقتصاد مسکن، خط فقر مسکن، پیشینه مسئله مسکن طبقات کم درآمد و نیز تجارب برنامه‌های کشور برای دسترسی مسکن اقشار مختلف، تشریح شود و براساس یک شیوه تلفیقی و با تاکید بر پتانسیل‌های توسعه درون زا در یکی از شهرهای کشور جنبه دیگری از برنامه ریزی مسکن برای اقشار ویژه، متکی بر آمار و اطلاعات مستند، جهت الگوسازی برای سایر نقاط کشور (با تاکید بر شهرهای هم تراز) مورد بررسی قرار گیرد .
در بخش ابتدایی این کتاب آمده است: انسان همواره در طول تاریخ روش‌های خود را برای تامین بهتر و کامل ترنیازهای اساسی خود اصلاح نموده است. مسکن، به عنوان یکی از مهمترین نیازهای اولیه، سیرتکاملی ویژه‌ای را سپری کرده و از شکل بسیار ساده وابتدایی آن (غارنشینی) به اشکال پیچیده امروزی (مجتمع‌های بزرگ مسکونی)رسیده است.
در مسئله تامین سرپناه تا پیش از انقلاب صنعتی اصولا به عنوان یک مشکل شناخته نمی‌شد و در همه جوامع گروه بسیار اندکی فاقد مسکن بودند و در همه سطوح طبقاتی و شیوه‌های معیشتی عمدتا گونه‌ای از سرپناه را در اختیار داشته‌اند .
مسکن به عنوان یک مشکل، پس از سال‌های انقلاب صنعتی، تشدید نرخ رشد شهری حاصل از مهاجرت؛ افزایش نرخ رشد طبیعی جمعیت شهری و تراکم بالای جمعیت و به صورت ویژه در قرن بیستم و پس از جنگ‌های جهانی در کشورهای اروپایی و ادغام در سیستم اقتصادی سرمایه داری در سایر کشورها(شبه مدرنیسم) اتفاق افتاد؛ به گونه‌ای که تمام جوامع توسعه یافته و یا در حال توسعه و جهان سوم در برهه های زمانی معینی با آن مواجه بوده‌اند .
در این خصوص نکته اساسی طبقاتی شدن شدید جوامع و به تبع آن وابستگی چگونگی تامین نیازهای اساسی از جمله مسکن به شرایط اقتصادی خانواده‌ها می‌باشد که به تدریج سبب دورماندن اقشار کم درآمد و گروه‌های آسیب پذیر جوامع از دسترسی به مسکن به صورت کلی و مسکن مناسب به صورت خاص شده است.
در ادامه در بخشی از این کتاب آمده است: در این گذار ادغام در سیستم سرمایه داری و تشدید رقابت‌های اقتصادی، جوامع را به سوی دو قطبی شدن شدید و آشکار کردن تفاوت‌های طبقاتی کرده و منجر به دامن زدن به مساله مسکن گروه‌های کم درآمد و تشدید آن شده است.
جوامع مختلف در هر برهه زمانی (به خصوص در دوران اوج بحران ها) به تدوین و اجرای سیاست‌ها و برنامه‌های متفاوتی برای بهبود وضعیت محیطی و سرپناه این گروه‌ها پرداخته‌اند که از وضع قوانین و مقررات بهداشتی در دوران پس از انقلاب صنعتی تا تامین زمین و خدمات، مسکن اجتماعی و توانمندسازی همه جانبه یا تلفیقی از همه آنها را شامل شده است. در بسیاری از این کشورها تجارب بسیار موفق تا تجارب کاملا شکست خورده دیده می‌شود .
در ایران نیز مسئله مسکن از دهه 1330 به صورت تدریجی در شهرهای بزرگ و پس از دهه 1340 در سایر شهرهای کشور به دنبال سیاست‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی شکل گرفت و همانند سایر کشورها در این گذار شرایط مختلف عمرانی سعی در رفع آن نموده است. اما پس از شش دهه برنامه ریزی و اقدام برای بهبود وضعیت مسکن بخصوص برای اقشار کم درآمد، براساس آخرین آمارهای رسمی شاخص دسترسی به مسکن در گروه‌های کم درآمد نامناسب تر و اقشار بیشتری در معرض بی مسکنی یا بدمسکنی قرار گرفته‌اند که حاکی از عدم موفقیت برنامه ریزی مسکن در گذشته بوده است.
لازم به ذکر است؛ اکبر محمدی معاون برنامه ریزی و رییس مرکز آموزش و پژوهش‌های توسعه و آینده نگری سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان کردستان، هیات علمی دانشگاه و فارغ التحصیل رشته برنامه ریزی شهری در مقطع دکتری از دانشگاه تهران است.
انتهای پیام