بزرگنمايي:

عصر کرد - محسن هاشمی، در مقام فرزند ارشد مرحوم هاشمی رفسنجانی در دلنوشته‌ای برای پدرش به مناسبت دریافت نشان فرمانده صلح برای آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در کنگره سربازان صلح در مورد او نوشته که «آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، سیاستمداری بود که صلح با عزت را از درون سخت‌ترین لحظات و دوره‌های جنگ، پدید آورد تا امروز ما شاهد به ثمر نشستن بسیاری از نهال‌هایی باشیم
روزنامه جوان به هاشمی: پدرتان فرمانده صلح بود؟
روزنامه جوان نوشت: محسن هاشمی، در مقام فرزند ارشد مرحوم هاشمی رفسنجانی در دلنوشته‌ای برای پدرش به مناسبت دریافت نشان فرمانده صلح برای آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در کنگره سربازان صلح در مورد او نوشته که «آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، سیاستمداری بود که صلح با عزت را از درون سخت‌ترین لحظات و دوره‌های جنگ، پدید آورد تا امروز ما شاهد به ثمر نشستن بسیاری از نهال‌هایی باشیم.
که در مسیر رشد و شکوفایی کشور در دوران ایشان جوانه زد. امروز اهدای این لوح ارزشمند از سوی کنگره سربازان صلح، نشان‌دهنده قدرشناسی و لطف کهنه سربازان به فرمانده‌ای است که اگرچه خودش دیگر درمیان ما نیست، اما صلح عزتمندانه که برای ایران به ارمغان آورد، برای این ملت همچنان پایدار است.»
معرفی کسی به عنوان «قهرمان صلح»‌متضمن پذیرش این نکته است که کار قبلی (جنگ) قهرمانی نداشته و یا امر منکری بوده که کسی با ترک آن قهرمان صلح شده است! در حالی که ما نمی‌جنگیدیم و دفاع مقدس می‌کردیم، پس عنوان «فرمانده دفاع مقدس» چه آزاری برای شما دارد که به دنبال عنوان «فرمانده صلح» می‌روید.
دو نکته را باید مدنظر داشت: اول آنکه هاشمی رفسنجانی، هرچند پررنگ و پر نقش و پر کار در اداره دفاع مقدس، اما صرفاً بخشی از پازل عظیم دفاع مقدس بود و او که ایثار، صلح، مقاومت، انگیزه دفاع، قدرت و عزت و ... برای ایران به ارمغان آورد، امام ما و امام مرحوم هاشمی یعنی سید روح الله خمینی بود. اغراق در مدح بزرگان دهه 60 نباید به جایی برسد که به نقش امام در انقلاب و جنگ و نظام تنه بزند و واقعیت‌های روی داده را تحریف کند. در چارچوب محبت پسر و پدری این مدایح می‌گنجد، اما از فضای واقعیت بیرون است.
دوم آنکه ما نمی‌جنگیدیم؛ ما دفاع می‌کردیم. از این روز نه فقط آن تلاش برای پذیرش قطعنامه 598 که محسن هاشمی می‌گوید «برای پذیرش قطعنامه آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، حتی جان خود را به امام خمینی پیشکش کرد، اما امام خمینی خود به تنهایی و با شجاعت این تصمیم سخت وتاریخی برای ایران اتخاذ کرد.»
بلکه تک تک گلوله‌هایی که از سوی سربازان ملت ایران به سوی متجاوزان شلیک شد، تلاشی برای امنیت ما بود. ما اگر نمی‌جنگیدیم و مقاومت نمی‌کردیم، هیچ‌گاه زمینه پذیرش قطعنامه 598 و عقب‌نشینی صدامیان فراهم نمی‌شد. این سطور انکار نقش آیت‌الله هاشمی در این مورد نیست؛ بلکه توجه دادن به تفاوت جنگ و دفاع و توجه دادن به نقش صدها هزار سرباز جنگنده ایرانی در تحقق صلح پایدار است.
منبع: bartarinha.ir