بزرگنمايي:

عصر کرد - محمدجواد ظریف می‌خواهد جناحی و سیاست‌زده نباشد، اما می‌شود. می‌خواهد مواضعش در راستای حفظ و تأمین منافع ملی باشد، اما نمی‌شود. می‌خواهد غرور ملی ایرانیان را بالا ببرد، اما نمی‌تواند. می‌خواهد غرب‌گرا به نظر نرسد، اما می‌رسد
یکی به «ظریف» تذکر بدهد
محمدجواد ظریف می‌خواهد جناحی و سیاست‌زده نباشد، اما می‌شود. می‌خواهد مواضعش در راستای حفظ و تأمین منافع ملی باشد، اما نمی‌شود. می‌خواهد غرور ملی ایرانیان را بالا ببرد، اما نمی‌تواند. می‌خواهد غرب‌گرا به نظر نرسد، اما می‌رسد.
ظریف حالا از آن مردی که با غرور ایستاده بود و مدال و نشان درجه یک شجاعت و لیاقت با دستان رئیس‌جمهور بر سینه‌اش زده می‌شد، فاصله گرفته و سخنان او در کنگره حزب ندای ایرانیان نشان می‌دهد پایان عصر دیپلماسی اعتدالی ظریف آغاز شده است و حالا او به جای مسئول سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران می‌تواند سخنران نشست‌های دست‌چندم حزبی باشد. فرقی نمی‌کند تصویر بزرگ ظریف فردای سخنرانی‌اش در این نشست حزبی عکس صفحه اول چند روزنامه اصلاح‌طلب باشد؛ همه آنچه اصلاح‌طلبان را ذوق زده کرده و در صفحات اول خود منعکس کرده‌اند، انتقاد صریح ظریف از یک روزنامه و صداوسیماست.
سطح وزیر خارجه ایران مشاجره جناحی با دو رسانه است؟
محمدجواد ظریف در کنگره حزب ندای ایرانیان سخنرانی می‌کند. همین مکان سخنرانی جای سؤال است و ما حق داریم بپرسیم آقای ظریف در نشست حزبی چه می‌کنید؟
محمدجواد ظریف می‌خواهد جناحی و سیاست زده نباشد، اما می‌شود. او منافع ملی را کنار گذاشت و مقابل دشمنان ملت ایران سر درددل سیاسی و جناحی باز کرد تا وضعیت جناح متبوعش در انتخابات و در مقابل رقبای داخلی تضعیف نشود.
محمدجواد ظریف در کنگره حزب ندای ایرانیان قدرت اصلی ایران را مردم ایران می‌داند و می‌گوید: «مردم ایران مبنای قدرت ما هستند. هر چه که می‌خواهید به عنوان مبنای قدرت در نظر بگیرید، همسایگانمان در آن مبنا‌ها از ما جلوتر هستند؛ یکی عضو ناتو است، دو تا از آن‌ها سلاح هسته‌ای دارند و امثال آنها. کل هزینه تسلیحاتی و بودجه تسلیحاتی ایران برای هر فرد در کل منطقه نسبت به سایر کشور‌ها پایین‌ترین است؛ عربستان سعودی 69 میلیارد دلار هزینه خرید سلاح کرده است، جمهوری اسلامی با هر چه که در حوزه دفاعی دارد هزینه‌اش زیر 16 میلیارد دلار است، پس چه چیز است که ما را قدرتمندترین کشور منطقه کرده است؟ این مردم ما هستند که ما را قدرتمند کردند.»
قبل از رهبری هم بسیاری از مسئولان نظامی کشور به وزیر خارجه تذکر دادند که اطلاعاتش در مورد توان تسلیحاتی کشور نادرست است. حالا چرا وزیرخارجه باید راه غلط رفته را دوباره بپیماید؟!
غرور ملی فقط همین هم نبود که ظریف آن را نشانه گرفت. وقتی کمک‌های مردمی به یمن نرسید، وقتی به دو نوجوان ایرانی در جده تعرض شد، وقتی به مقامات دولت ایران ویزا داده نشد، وقتی پاسپورت ایرانی از ارزش افتاد، وقتی نماینده ایران در سازمان ملل اجازه ورود به خاک امریکا را نیافت، وقتی به هواپیمای حامل وزیر خارجه‌مان سوخت ندادند، وقتی با ایرانی‌ها در برخی فرودگاه‌ها با بی‌احترامی رفتار شد، وقتی بی‌دلیل دیپلمات‌هایمان اخراج شدند و وقتی... و وقتی... و وقتی... غرور ملی بر باد رفت. گویا کمی دیر رسیده است آقای ظریف! حالا عملکرد خود را فراموش کرده و همه غرور ملی را در تیتر یک روزنامه و یک برنامه صداوسیما می‌بیند و می‌گوید چرا نمی‌خواهند غرور ملی ایرانیان حفظ شود! روزنامه و رسانه که در سطح عملکرد دستگاه دیپلماسی کشور مؤثر نیستند، حتی اگر تحلیل او در مورد این دو رسانه درست باشد!
باید یاد آقای ظریف آورد که چه کسی امریکا را کدخدا خواند! چه کسی گفت: «امضای وزیر خارجه امریکا تضمین است»؟! چه کسی گفت: «رئیس‌جمهور امریکا مؤدب و باهوش است»؟! و ...
ظریف غیرجناحی نبوده، حافظ منافع ملی نبوده، غرور ملی را پاس نداشته و مخالف غرب‌گرایی هم نبوده است. او می‌خواهد با متهم کردن دیگران به آنچه خود متهم به آن است، از شکست بگریزد، اما این کار نه اخلاقی است و نه حرفه‌ای. مردم می‌فهمند، رسانه‌ها می‌فهمند و سیاستمداران را هم می‌فهمند. برای فرار شکست باید مسیر دیگری را ظریف بپیماید، بازگشت صادقانه به مواضع و آرمان‌های انقلاب اسلامی.
منبع: javanonline.ir