بزرگنمايي:

عصر کرد - خاکپاره دردانه خلیج فارس، کیش، امروز را به نام خود جشن می‌گیرد؛ با نام «روز کیش». بیستمین روز آبان‌ماه، برای مردم خوب و دریادل جزیره یاد آور شکوه این جغرافیای کوچک، اما غنی است و سده‌ها تاریخ و زندگی با عزت در دل خلیج فارس از نو در این روز بازگو می‌شود. این روز همچنین تلنگری در عرصه ملی است که از پتانسیل‌های غنی فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی این مرجانه‌ی دلفریب خلیج فارس بهره بگیریم.

بیستمین روز از ماه آبان، از امسال به پیشنهاد سازمان منطقه آزاد کیش و تصویب شورای شهر، به نام «روز کیش» روزی برای هویت بخشی و قدردانی از همه کسانی که در ساخت و توسعه این کهن‌ دیار سهم داشتند، مدیران، بومیان، سرمایه‌گذاران، فرهنگ وران و همه دریادلان این دردانه خلیج فارس به ثبت رسید.
اما چرا بیستمین روز آبان‌ماه؟
پاییز،گاه عاشقانه سال و تبلور زیبایی طبیعت است؛ فصل رنگ به رنگ شدن و رنگارنگ شدن است اما در جزیره مرجانی کیش، پاییز فصل پایکوبی دوباره‌ی زندگی است.
کیش که مانند تمام اقلیم جنوبی تنش آغشته‌ی گرما و جعد گیسوانش خیس از شرجی هواست، در آستانه آبان ‌آهسته آهسته به استقبال خنکای پاییز می‌رود. پاییز هزار رنگ، بیش از هر رنگی در این فصل، در این جزیره مرجانی، رنگ اصالت دارد. دریا پیرهنی رویایی می‌شود؛ حریری سپید و نیلی‌ تا ساکنان و گردشگران کیش را مفتون رخ اصیل خویش سازد.
کیش پاییزی بیش از همه به بهاری می‌ماند که بر بستر مواج دریا می‌خرامد؛ رنگ و بوی نوروز بهاران را دارد؛ گویی برای چند ماه نوروز را قاب بگیری و عطر و رنگش را نگاهبانی کنی.
پاییز کیش، گنجی در گنجینه گردشگری ایران زیبا است؛ صندوقچه‌ی دلربای کیش در آبان باز می شود و سپس،5 ماه طلایی در این خطه جنوبی، گویی بهشتی برای ما آغوش می‌گسترد. آسمان مهربان و دریا دل‌ستان می‌شود.
در ادبیات دیرینه‌ی این سرزمین، آبان را به نام پاسداشت و نگهبانی آب می‌شناسند؛ آبان نگاه‌بان آب است... نگاهبان مظهر تمدن؛ از این روست که در فرهنگ غنی بومی جزیره نشینان، مادر نه زمین که دریاست؛ این بی‌کرانه‌ی پر سخاوت و پر رمز و راز.
در فرهنگ بومیان کیش باران نیز در این ماه از آسمان طلب می‌شود؛ آبان ماه انتظار است برای لبخند شیرین آسمان؛ برای بارش رحمت ایزد.
اما پاییز سرآغاز شب‌های طولانی است؛ هزار و یک شبش قصه‌ها دارد. شب برای جزیره که تنش هنوز گرم خورشید تموز است ماجرای ملاقات با نسیم فرحبخش و روح‌ نواز است؛ گاه بیداری باد است و فرو خفتن هرم گرما. پاییز جنبش پرهیجان زندگی است در یاخته به یاخته‌ی جزیره‌ی مرجانی کیش.
و اما بیست، این نقطه‌ی تعالی و سرمنزل کمال! زمزمه‌اش بر لب دلنشین و خاطره‌اش یاد آور روزهای خوش مدرسه است. یادآور وصال دانایی و تلاش!
اینچنین است که بیستمین روز از دومین ماه پاییز شایسته‌ی نام جزیره‌ی کیش می‌شود. باران نرم‌نرمک از راه می‌رسد، رخساره‌ی دریا نیلی می‌شده و بهشت رخت خویش بر تن جزیره می‌گسترد.
این همه یک روی سکه است؛ در گستره‌ی ملی روز کیش یاد آور توانمندی های بزرگ جزیره ای است 90 کیلومتری که توانی هزاران برابر جغرافیای کوچک خود دارد، کیش به تنهایی خود قلب تپنده‌ی گردشگری ایران است؛ جزیره می‌تواند میزبان خانواده‌ی بزرگ ایران ‌شود هم با طبیعتش و هم با آنچه چارچوب امکانات تفریحی را می‌سازد. همه به تمامی در این جزیره حاضر است تا فراغتی دلنشین برای میهمانانش فراهم آورد.
فراموش نکنیم، در این زمانه‌ی متلاطم، که آمار گردشگران خارجی و ارزی که بیرون می‌رود شایان توجه است اهمیت کیش پر رنگ‌تر به چشم‌ می‌آید.
اما کیش امروز رو به توسعه است؛ به یاری تلاش‌های مردمان، زنان‌ و مردانی که کیش را موطن خود می‌دانند؛ هر جای این جغرافیای ایران زمین که باشند. به پاس قدم های گردشگرانی که به کیش می آیند و خاطره‌هایشان بر این ساحل سپید نقش بسته و اگر به دنبال مرواریدی هستیم، همین خاطره‌های خوش گردشگران، مرواریدی است بر دل صدف کیش؛ که کیش پیشانی گردشگری کشور است.
جزیره مرجانی کیش این روزها بر سودای توسعه است؛ که به اصل خویش بازگردد؛ به خاطره‌ی شیرینی که از ملوانان غریبه داشت تا دوباره کشتی‌هایی از هر سوی آبهای آزاد در دامان این جزیره‌ی زیبا پهلو بگیرند و قصه‌ی جهان را از نو در گوشش زمزمه کنند. که دوباره دریچه ای از این اقلیم سپید و نیلی به جهان گشوده شود.
کیش نه به اسم که به حق، گنجی است؛ مرواریدی در خلیج فارس و روز کیش بهانه‌ای، برای بازنمایی هویت این سرزمین کهن؛ مبارک و فرخنده باد این روز بر همه دوست دارانش.
محمد ابراهیم انصاری لاری
رییس هیئت مدیره و مدیرعامل