بزرگنمايي:

عصر کرد - استقلال هنوز در درون دروازه‌اش به ثبات نرسیده است و این درحالیست که عملکرد هر دو دروازه بان استقلال چندان رضایتبخش نیست
بررسی عملکرد دروازه بانان استقلال
یک زمان عبدالله ویسی می گفت دروازه بان خوب از پدر و مادر خوب هم بهتر است.حرفی که پر بی راه نیست. او آن زمان که موفق شد با استقلال خوزستان دست به شگفتی بزند و جام قهرمانی لیگ برتر را از آن خود کند، از وجود دروازه بانی بی نقص بهره می برد که با ارائه نمایش های فوق العاده و با بسته نگه داشتن دروازه آبی های خوزستانی در نهایت زمینه قهرمانی آن ها را فراهم کرد.
داشتن دروازه بان خوب، آن هم نه یکی که دوتا، برای هر تیم نعمت بزرگی محسوب می شود که می تواند کلید موفقیت در هر رقابت و تورنمنتی باشد. این دقیقا همان نعمتی است که استقلال از آن بهره مند است اما به هیچ عنوان به طرز مطلوبی از چنین نعمتی استفاده نمی کند.
پارسال چه خبر بود؟
با نگاهی اجمالی به استقلال فصل گذشته،می بینیم که در کل عملکرد این تیم مثبت بوده است و این عملکرد مثبت رابطه مستقیمی با آمادگی بالای دو دروازه بان این تیم داشته است.
زمانی که شفر به استقلال آمد، سید مهدی رحمتی در افت بود و سید حسین حسینی در اوج. شفر هم به دروازه بان جوانش اعتماد کرد و سنگر آبی را به او سپرد و نتیجه اش هم شد بیش از 800 دقیقه گل نخوردن و شکستن رکورد کلین شیت تاریخ فوتبال ایران برای سید جوان آبی ها. استقلال هم با اتکا به چنین دروازه بانی توانست در لیگ، پله پله بالا بیاید و در نهایت در جایگاه سوم بایستد. در هفته های پایانی فصل این بار نوبت سید مهدی رحمتی بود که به دروازه استقلال بازگردد. بازگشتی که پیام آور نتایجی به یاد ماندنی و درخشان برای استقلال بود. آبی ها با سنگربانی و البته کاپیتانی رحمتی جام حذفی را بردند و با بردی دراماتیک مقابل ذوب آهن، توانستند به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا صعود کنند.
امسال چه خبر است؟
استقلال امسال در حالیکه همان مربی موفق فصل قبل را روی نیمکت خود می بیند اما هیچ شباهتی به آن تیم پر صلابت که قوی ترین تیم های غرب آسیا را به زانو در آورد ندارد و شاید یکی از اصلی ترین دلایلش افت دو گلر آماده تیم است.
سید حسین حسینی که فصل قبل را در باشگاهش به بهترین حال ممکن تمام کرد و در عین شایستگی عازم جام جهانی نشد، قرار بود بازهم گلر اول استقلال در این فصل باشد اما با شکستن دستش در آستانه شروع بازی ها، سه هفته ای از میادین به دور بود تا رحمتی بار دیگر به مرد شماره یک آبی ها بدل شود. شروع رحمتی در ابتدای فصل چندان بد نبود و همین باعث شد تا پس از بهبود حسینی هم پیرمرد آلمانی برای حساس ترین بازی استقلال در آن مقطع یعنی مقابل السد، به رحمتی اعتماد کند اما دروازه بان با تجربه آبی ها در این آزمون بزرگ رفوزه شد. رحمتی در دو بازی بسیار حساس مقابل السد قطر در یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان 5 گل خورد تا استقلال در نهایت وداع تلخی با آسیا داشته باشد.
بازگشت حسینی به دروازه هم طی هفته های اخیر دردی را از استقلال دوا نکرد. او عاجز از رقم زدن کلین شیت در 3 بازی، در دیدار حساس استقلال در جام حذفی مقابل سایپا، کمک چندانی در ضربات پنالتی نتوانست به تیمش بکند تا استقلال دومین جام فصل را هم به طور قطعی از دست بدهد.
دروازه استقلال؛باز به روی مهاجمان حریف
استقلال در این فصل، در سه جبهه به میدان رفته و 15 بازی انجام داده و در این 15 بازی 13 گل خورده است. در این 15 بازی رحمتی 12 بار در چارچوب دروازه ایستاده و 9 گل خورده و حسینی هم در 3 بازی ای که درون دروازه استقلال ایستاده 4 گل خورده. آماری کاملا منفی و ضعیف برای هر دو دروازه بان که باعث می شود 7 کلین شیت رحمتی در همین فصل-که آخری آن روز دوشنبه مقابل ماشین سازی رقم خورد- و یا سوپرواکنش زیبای حسینی در آخرین لحظه دیدار مقابل سایپا در لیگ برتر رقم خورد، زیر سایه آن قرار بگیرد.
با این وجود بی انصافی است که همه چیز را از چشم این دو گلر ببینیم. خط دفاعی استقلال هم بی تردید ضعف های غیرقابل انکاری دارد که در نوشته های پیشین کاملا به آن پرداخته شده اما واقعیت این است که هیچکدام از دروازه بان های استقلال در بهترین فرم خود نیستند و به نظر می آید هر دو در این فصل اصلا تمرکز لازم برای محافظت از قفس توری آبی ها را نداشته اند. مخصوصا گلر جوان آبی ها که با مصاحبه های جنجالی خود تهدید به رفتن از تیم کرده بود و حالا هم با توجه به نیمکت نشینی دوباره، هیچ بعید نیست که این پلن خود را به مرحله اجرا برساند.
منبع: khabaronline.ir