بزرگنمايي:

عصر کرد - کاش من یک گیگ اینترنت پرسرعت بودم تا هر از گاه دستان پر مهر پدر و مادرم را لمس می‌کردم، مرا با حرص و ولع وصف ناشدنی در آغوش می‌کشیدند و شب ها در بغل شان می‌خوابیدم، اما افسوس که انسان هستم و یک کودک مختار ویسانی اظهارکرد: والدین به حدی در باتلاق عمیق فضای مجازی غرق شده‌اند که فرصت جزئی‌ترین تعامل را با کودکانشان ندارند، در واقع این کودکان «یتیم اینترنتی» هستند و به شدت احساس تنهایی و ترد شدن می‌کنند.
متخصص روانشناسی کودک و نوجوان، تصریح کرد: وقتی از اصطلاح یتیم استفاده می‌کنیم ناخوادآگاه کودکانی با شرایط خاص در اذهان تداعی می‌شود، که مادر یا پدرشان را از دست داده‌اند و از کمبود عاطفه رنج می‌برند و فردی درجه دوم از بستگان (عمو، عمه، دایی و ...) حضانت تربیت و پرورش کودک را به عهده می‌گیرند.
وی بیان کرد: حساسیت و احساس مسئولیت فردی که از این کودکان یتیم‌ مراقبت می‌کند به ندرت دچار خلاءهای روانی، عاطفی، اجتماعی و فرهنگی می‌شوند و تقریبا همانند بقیه کودکان هم سن و سال خود مراحل رشد روانی، جسمانی و اجتماعی را طی می‌کنند.
ویسانی ذکر کرد: اما امروزه وقتی اصطلاح یتیم به کار برده می‌شود، گاهی اوقات متفاوت از آن چیزیست که قبلا استفاده می‌شد، همانطور که در دنیای معاصر، بسیاری از اصطلاحات و مفاهیم معانی دیگری یافته‌اند، واژه یتیم نیز از این گردباد تغییرات بدقواره، شکل و شمایل دیگری به خود گرفته است.
متخصص روانشناسی کودک و نوجوان، افزود: در دنیای مدرن امروزی، با وجود حضور والدین، تمام امکانات رفاهی، آسایش روز افزون و شبکه ارتباطی گسترده و در دسترس، کودکان یتیم اینترنتی به شدت احساس تنهایی و تردشدگی می‌کنند.
وی با بیان اینکه امروزه با وجود والدین تحصیل کرده، اما کودکان به شدت احساس تنهایی، خلاء عاطفی و انزوا می‌کنند، افزود: این کودکان با وجود اینکه شبح جسم مسکوت کلیک گر پدران و مادران خود را در محیط خانه احساس می‌کنند، اما ابراز دارند که در 24 ساعت گذشته یکبار هم شاهد تعامل خود و با والدین نبوده اند.
ویسانی اظهار کرد: اینجاست که کودک می ماند و تخیلات فریز شده ذهنش، مجالی برای ابراز و فرصتی برای رشد نخواهد داشت و هممین جاست که تخیلات زیبای کودکانه تبدیل به اختلالات روانشناختی از اضطراب و تنهایی می‌شود .
این متخصص روانشناسی کودک و نوجوان، تصریح کرد: در واقع این تنهایی کودکان موجب می‌شود که با تبلت شخصی، غرق در دنیای غریبه مجازی شوند و این یعنی سبقت رسانه از اخلاق، بر همین اساس است که شاهد یک رفتار عقیم شده در کودک امروز و نوجوان آینده خواهیم بود.
وی سخنان چند کودک زیر 11 سال را که با آنها گفت‌و‌گوی میدانی انجام داده، چنین بازگو می کند:
چقدر دوست داشتم والدینم،حداقل روزی یکبار هم که شده یک استیکر واقعی خنده یا بوس را به من هم می‌دادند، روزی یک بار هم شده باکس دل من را هم چک می‌کردند که عزیزم امروز چه افرادی برات پیام فرستادن، امروز مدرسه چطور بود؟، هر از گاهی ویژگی ها و کارهای خوبم را فوروارد می‌کردند...
روزی یک بار هم شده عکس پروفایل روزنه تخیلات کودکانه من را چک می‌کردند تا ببیند چه تغییری کرده است، هر از گاهی رفتار بدم را ادیت می‌کردند و راه درست را به من نشان می‌دادند تا اشتباهات گذشته را تکرار نکنم و همانطور که نگران اتمام اینترنت و استفاده خود هستند نگران تنهایی من نیز باشند ...