بزرگنمايي:

کرد آنلاین - عبارت 4G و LTE بسته به نوع موبایل شما در هنگام روشن کردن دیتا در بالا صفحه ظاهر می‌شود که تفاوت‌هایی را باهم دارند.   شاید با روشن کردن دیتای موبایل خود با اصطلاح و علایمی در بالای صفحه خود مواجه شده باشید. در این گزارش نگاهی میکنیم به تفاوت‌های سیستم 4G و LTE که بسته به نوع اسمارت فون، علامتی متفاوت دارد.
واحد رادیویی اتحادیه بین المللی مخابرات تنها نهاد رسمی وابسته به سازمان ملل متحد است که در مورد تمامی اشکال تکنولوژی‌های ارتباطی قانون گذاری و تصمیم گیری می‌کند و مشخصات مربوط به استاندارد 4G را هم همین سازمان در مارس سال 2008 تصویب کرده است.
براساس تصمیم این سازمان بیشینه سرعت دانلود با 4G باید 100 مگابیت بر ثانیه برای استفاده در حین حرکت باشد ، یعنی زمانی که سوار ماشین هستید یا در قطار به سمت مقصدی حرکت می کنید باید بیشینه سرعت دانلود شما با شبکه 4G برابر با 100 مگابایت باشد، اما در مواردی که حرکتی ندارید و در نقطه‌ای ساکن هستید این مقدار باید در حدود یک گیگابیت بر ثانیه باشد.
وقتی این استانداردها معرفی شدند، سرعت‌هایی که به آنها اشاره کردیم در دنیای واقعی عملیاتی نبودند و رسیدن به آنها غیرممکن بود؛ علت هم این است که این سرعت‌ها در واقع نوعی هدف برای توسعه دهندگان تکنولوژی بودند، نقطه‌ای در آینده که جهشی قابل توجه را نسبت به تکنولوژی‌های زمان خود نشان می‌داد. رفته رفته اما سیستم‌های پشتیبانی کننده از این شبکه‌ها به سرعت‌های اعلام شده رسیدند.
کلمه LTE مخفف عبارت Long Term Evolution یا تکامل دراز مدت است و نمی‌توان آن را مانند 4G مسیری که برای رسیدن به سرعت‌های بالا در یک تکنولوژی نوین در نظر گرفت. در واقع LTE جدیدترین نسخه 4G است که باید سرعت دانلود حدودی برابر با 100 مگابیت بر ثانیه را برای کاربران فراهم نماید.
زمانی که اتحادیه بین المللی مخابرات حداقل سرعت ارتباط برای 4G اعلام کرد اعداد و ارقام، اندکی دست نیافتنی بودند و سرمایه هنگفتی که شرکت‌های تولیدکننده جهت تحقق آن به صنعت تزریق کردند اثرگذاری محسوسی در تحقق آن نداشت در پاسخ اما این نهاد قانونگذار به این نتیجه رسید که اگر سرعت‌های ارائه شده در شبکه‌های جدید بهبودی قابل توجه در مقایسه با نسل سوم داشت از عبارت LTE به جای 4G استفاده شود .
طولی نکشید که شرکت‌های مخابراتی از عبارت 4GLTE (به معنای تکامل دراز مدت شبکه نسل چهارم) برای اشاره به سرویس‌های خود استفاده کردند؛ نوعی تکنیک بازاریابی که به آنها اجازه می‌داد ادعا کنند نسل جدیدی از ارتباط موبایلی را در اختیار کاربرانشان قرار می‌دهند بدون آنکه نیازی باشد سرعت‌های اعلام شده توسط اتحادیه بین المللی مخابرات را محقق نمایند. با این حال اما استفاده از این عبارت توسط شرکت‌ها را نمی‌توان فریب قلمداد کرد چراکه علیرغم ناپایداری‌های سرعتی (بسته به موقعیت و نوع شبکه) تشخیص 3G از 4G به سادگی قابل انجام است.
اما پیچیدگی این اصطلاحات، زمانی بیشتر می شود که بدانید استاندارد دیگری به نام LTE-A هم وجود دارد. این عبارت از سرواژه های Long Term Evolution Advanced به معنای LTE پیشرفته گرفته شده و کاربران را یک گام دیگر به سرعت های وعده داده شده برای 4 G نزدیک تر می کند. این استاندارد همچنین سرعت های سریع تر و پایدارتری را نسبت به LTE به ارمغان می آورد ضمن آنکه با گجت های پشتیبانی کننده از استاندارد قبلی نیز سازگاری دارد و می تواند با تجمیع کانال ها کار کند؛ بدان معنا که به جای اتصال به قوی ترین سیگنال در مجاورت شما دیتا را همزمان از منابع متعددی دانلود می کند .
سرعت آپلود و دانلود بسیاری از شبکه های 4 G و 4 G واقعی تقریبا یکسان است. اما با ارائه استاندارد LTE-A و آغاز به کار شبکه های پشتیبانی کننده آن، تفاوت به تدریج احساس شد و حالا LTE-A از سریع ترین شبکه های ارتباط وایرلس در دنیا قلمداد می شوند.