بزرگنمايي:

کرد آنلاین - روزنامه روژان در شماره 197 روز شنبه 19 خرداد در یادداشتی به قلم آمانج قربانی با عنوان جایگاه زباله کامیاران و موچش در بحرانی آمایشی به این مشکل زیست محیطی و عواقب آن پرداخته است.
در این مطلب آمده است: توجه به افزایش جمعیت و اهمیت مسایل بهداشتی و اقتصادی در سطح جامعه و کاهش منابع انرژی جهانی دفع و بازیافت زباله، یکی از معضلات جهان امروز، بخصوص مناطق در حال توسعه است.
بسیاری از زباله‌های تولید شده مثل پسماندهای غذایی قابل بازگشت به چرخه طبیعت هستند اما برخی مانند شیشه و پلاستیک تجزیه نمی‌شوند و بعضی دیگر هم مدت زیادی طول می‌ کشد تا به چرخه طبیعت برگردند.
در شهرستان کامیاران وضعیت وخیم تر از مطالبات جهانی، کشوری و حتی استانی است، مدتهاست شهر کامیاران و روستاهای این شهرستان از داشتن محل دفن مناسب محروم هستند، علیرغم اعلام آمادگی متخصصان محیط زیست برای حل این مشکل و انتخاب محل دفن مناسب هنوز مکان دفن زباله کامیاران مشکلات فراوانی دارد.
مکان دفن زباله شهر کامیاران در سه کیلومتری شمال شهر قرار دارد که از طریق یک راه شوسه قابل دسترسی می باشد با توجه به طبیعت بسیار زیبا و غنی این منطقه وجود زباله در این ناحیه باعث ایجاد یک تضاد و سیمای زشت در دل طبیعت شده است.
طبق بررسی های انجام شده انتخاب این مکان به عنوان محل دفن زباله، بدون انجام ارزیابی و کار کارشناسی و طبق نظر ماموران حمل زباله انتخاب شده که مطمئنا خالی از اشکال نیست از جمله معایبی که می توان به آن اشاره کرد عبارتند از: اول اینکه با توجه به وزش بادهای غالب منطقه که در فصل زمستان و بهار از غرب به شرق و در فصل تابستان از شمال به جنوب می وزد به نظر می رسد در فصل گرما بوی نامطبوع زباله ساکنین بخش های نزدیک به این مکان را آزار می دهد.
دوم اینکه چشمه، سراب یا رودخانه دائمی در نزدیکی محل دفن زباله ها وجود ندارد اما این زباله ها می توانند موجبات آلودگی آب های سطحی و زیرزمینی را فراهم کنند، به این صورت که در پایین دست محل دفن که دارای شیب بسیار تند در حدود 45 - 40 درجه است یک رودخانه فصلی وجود دارد که در فصل زمستان و بهار دارای آب می باشد بنابراین شیرابه این زباله در اثر بارندگی به راحتی به این رودخانه انتقال پیدا کرده و می تواند موجبات آلودگی آنرا فراهم کند و موجب شیوع انواع بیماری در مناطق پایین دست رودخانه که به آب های سطحی دائمی می پیوندد و همچنین نابودی آبزیان شود.
زباله های شهر کامیاران به روش دامنه ای یا شیب دار دفن می شود به این صورت که ابتدا توسط گرایدر و بیل های مکانیکی، خاک و مواد پوششی رأس دامنه برداشته و یک محوطه ایجاد می شود سپس زباله ها توسط کامیون های حمل زباله در این محوطه تخلیه می گردد و بعد توسط گرایدر در جهت شیب دامنه، به آن شیب مناسب داده می شود و زباله اضافی در جهت شیب پخش و فشرده می گردد.
پس از این مرحله مواد پوششی (خاک ناشی از رأس دامنه و نخاله های ساختمانی تخلیه شده در محل) روی زباله ها ریخته شده و پخش می شود و دفن زباله به همین روال ادامه پیدا می کند که البته در 2 ماه اخیر بدون در نظر گرفتن فاکتورهای مناسب زمین شناسی و تاییدیه ارزیابی نخاله های ساختمانی در اطراف یکی از معادن شهرستان جهت لاپوشانی امر دفع (دفن فراتر از دفع می باشد) مورد استفاده قرار می گیرد.
لازم به ذکر است که حتی حصارکشی اطراف محل دفن زباله که از ابتدایی ترین ابزار برای جلوگیری از انتشار آلودگی می باشد در ماه های گذشته جهت بازتاب عملکرد سالانه و واگذاری آن به حیات خلوت دیگری بصورت ابتدایی بعنوان رفع تکلیف انجام می شود که چنین اقدامی هیچ توجیه کارشناسی را نیز در پی نخواهد داشت.
تداعی نمودن وضعیت فوق ختم به شهر کامیاران نشده و طبق تحقیقات و دیتاهای میدانی متاسفانه محل دفن زباله شهر موچش از توابع شهرستان کامیاران نیز در وضعیتی مشابه و بعضا بدتر نیز قرار دارد، مسیر ورودی به روستای کانی سواران که در کنار جاده دسترسی و بالادست زمین های کشاورزی و آب های زیرزمینی قرار گرفته است بیش از هر چیزی بی مسئولیتی مسئولان و عدم توجه به روادیدهای اصل پنجاهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران را بازگو می کند.
وجود انواع گله های حیوانات بی سرپرست و رهاسازی لاشه حیوانات در کنار جاده بیش از آنکه مسافران عبوری از آن مسیر را بیازارد بیشتر از آن ذهن ها را به فاجعه ای که در کمین عواقب ناشی از بیماری های مربوط به آن است معطوف می کند.
امید است که مسئولان کار را بر امر سازماندهی شدهِ فکری خود که می رود سطحی نگری را در جامعه به تصویر عملکرد نامناسب خود ضمیمه کنند ارجحیت معناداری ببخشند.
منبع: روزنامه روژان