بزرگنمايي:

کرد آنلاین - هفته نامه بیانی در شماره 60 روز شنبه یکم اردیبهشت خود گفت و گویی با بهاره مصلح بانوی کتابخانه ساز اهل کردستان و ساکن تهران انجام داده که توانسته در یکی از روستاها کتابخانه ایی را تجهیز کند.
در این گفت و گو آمده است: یکی از ویژگی‌های کردستان که مدام به آن اشاره می ‌شود فرهنگی بودن استان و خاستگاه هنر و ادبیات، علم و حرکت‌های فرهنگی بودن ان است.
فرهنگ جز جدایی ‌ناپذیر از زندگی مردم کردستان است هر جا کار و تلاش و حرکت زندگی را می‎بینیم، فرهنگ هم در شکل‎های مختلف از لباس محلی، موسیقی، زبان و شعر و ادبیات، نوشتن و خواندن و کتاب حضور دارد.
بخشی از حرکت‌های فرهنگی در روستاها دیده می‌شود که به‎ عنوان یک شاخص تجهیز و ساخت کتابخانه توسط فعالان و علاقمندانی که دغدغه فرهنگ را دارند، از آن جمله است.
در همین رابطه گفت ‎و گویی با بهاره مصلح هنرمند نقاش و فعال فرهنگی داشتیم که در ادامه می‎خوانید.
** شروع و زمینه فعالیت‌های فرهنگی ‌تان از چه سالی بود؟
پیش آمدن مساله جنگ‌های منطقه مثل داعش و بیم و خطر پیوستن برخی جوانان و نوجوانان به این گروه، مرا به این فکر انداخت که دلیل پیوستن افراد به گروه‌های تندرو بیش ‌تر به خاطر ناآگاهی و گسست فرهنگی و محرومیت‌های اجتماعی است و تصمیم گرفتم دراین زمینه فعالیت خود را شروع کنم و به صورت پراکنده اقدام به جمع‌آوری کتاب و اهدای آن‎ به نوجوانان و جوانان کردم.
هدف اصلی من ایجاد کتابخانه در روستاها بود ولی در ابتدا با مشکلات فراوانی روبرو شدم از جمله یافتن مکان مناسب که مردم محل آن را در اختیار بگذارند و دیگر اینکه برای اداره آن داوطلب و مسئول هم داشته باشند.
در اوایل سال 96 دوستی در سیستان و بلوچستان برای روستای محل زندگی خود اعلام نیاز کرد و داوطلب تاسیس آن گردید به همین خاطر فعالیت جدی من در این زمینه از آن زمان شروع شد.
** در زمینه طنز و نقاشی چه کارهایی انجام داده‌اید؟
نقاشی را از دوران کودکی شروع کردم و تاکنون ادامه دادم. هم اکنون نیز در محضر استاد عمامه‌ پیچ، شاگردی می‌ کنم.
طنز نویسی را هم از همان دوران دبیرستان شروع کردم اما چندسالی است که به طور جدی‌ تری در باره موضوعات روز و مسائل اجتماعی می‌نویسم.
** جایگاه کتاب را در زندگی امروز چگونه ارزیابی می‌کنید؟
با وجود اینکه در چندین سال اخیر تکنولوژی در ابعاد مختلف زندگی مردم از جمله فرهنگ تاثیر گذاشته و کتاب و کتابخوانی تا حد زیادی در حاشیه قرار گرفته اما در میان بخشی از مردم هنوز جایگاه خود را حفظ کرده است.
منظور بخشی از جامعه است که به کتاب به عنوان ابزاری برای برقراری رابطه ذهنی و ایدئولوژیک میان انسان‎ ها می ‌نگرد.
هر چند در کشور ما میانگین ساعت مطالعه بسیار پایین است، اما با توجه به پشتوانه فرهنگی و پیشینه دور و دراز کتابخوانی، وسایل ارتباط جمعی مدرن و سرگرمی‌های متنوع دیگر نتوانسته جایگزین آن شود.
** برای نزدیکی و آشتی مردم با کتاب و حضور کتاب در زندگی امروز جامعه چه کارهایی باید کرد؟
باید به شیوه‌های قابل اجرا و برنامه‌های کارشناسی شده دولتی و مردمی، برای زنده کردن فرهنگ کتابخوانی کارهای میدانی و تئوریک انجام داد. در این راستا خود نیروهای مردمی و فرهنگ دوست تاثیر زیادی دارند.
به نظر من باید توجه اصلی دراین زمینه را به رده‌های سنی پایه معطوف کرد و با برنامه‌های مختلف فرهنگی کودکان را با کتابخوانی و لذت آن آشنا کرد.
شاید یکی از دلایل دور شدن نسل جوان از کتاب، بالا بودن قیمت آن باشد که توان خرید را کم کرده و در نهایت منجر به ایجاد فاصله بین مخاطب و مولف می‌ شود نهادهای ذیربط باید برای این معضل هم چاره‌ای بیندیشند.
** چطور شد که به فکر جمع‌آوری کتب کنکور برای مناطق محروم افتادید؟
من سنندجی هستم اما در تهران زندگی می‌کنم، اینجا دانش‎آموزان به بهترین و بالاترین منابع درسی و امکانات دسترسی دارند و دانش‌آموزان در مناطق دور افتاده با کمترین امکانات باید در کنکور با آن‎ها رقابت کنند به همین خاطر تصمیم گرفتم با جمع‌آوری کتاب‌های کنکور و جزوه‌های اساتید معروف از دانش‌آموزانی که کنکور داده‌اند و نیازی به آنها ندارند و ارسال آن به مناطقی که اعلام نیاز می ‌کنند قدمی کوچک در راستای کمک به دانش‌آموزان مستعد بردارم.
** آیا زمینه شغلی برای جمع‌آوری کتاب کنکور داشتید و یا یک احساس نیاز بوده است؟
خیر من کارمند هستم و شغل من تاثیری در این تصمیم نداشت و صرفا احساس کردم بچه‌های مستعد زیادی در مناطق دورافتاده هستند که به دلیل دوری از پایتخت و یا مشکلات مالی که دارند نمی‌ توانند به جایگاهی که حقشان‌ است برسند و باید برای آن‎ها قدمی برداشت. این کمترین کاری بود که می ‌توانستم انجام دهم.
** نحوه جمع‌آوری کتاب‌ها را بفرمایید و آیا کتاب هایی غیر کنکور را به کارتان اضافه کردید؟
جمع ‌آوری کتاب‌ها را بیشتر از طریق فضای مجازی از جمله فیسبوک و توییتر انجام دادم از مردم خواستم کتاب‌هایی که در کتابخانه‌هایشان دارند و خوانده نمی ‌شود برای این مهم، هدیه دهند.
خوشبختانه استقبال بسیار زیادی شد و از شهرهای مختلف ایران مانند شیراز و اصفهان هم کتاب ارسال شد.
برای جمع‌آوری کتاب‌ها هم تعدادی از آن به صورت خانه به خانه جمع‌آوری شد و تعداد دیگر از طریق آدرسی که داده شد دریافت گردید.
تمام کتاب‌های جمع‌آوری شده غیرکنکوری و برای رده‌های سنی مختلف بودند.
کتاب‌های کنکور را در زمان خاصی بعد از اعلام نتایج آزمون سراسری و آن هم از طریق توییتر و فیسبوک جمع‌آوری می‌ کنم، کتاب‌های غیر درسی و ادبیات و... که تعداشان هم کم نبود در تمام فصول سال جمع‌آوری شد.
** چگونه روستایی در منطقه اورامان را برای تجهیز کتاب انتخاب کردید؟
پس از اتمام کار کتابخانه در روستای "عورکی" استان سیستان و بلوچستان به فکر افتادم این ‌کار را در کردستان انجام دهم.
با مشورت با مادرم خانم سیمین چایچی(شاعر و ترانه‌ سرا) و پیگیری‌های وی و بررسی‌هایی که انجام دادند آقای اسماعیل اعظمی که مدیر یکی از مدارس شیان هستند اعلام کردند برای این روستا نیاز به کتابخانه دارند و می‌ توانند مکان و تجهیزات آن را هم در اختیارمان قرار دهند.
با همکاری وی و فعال فرهنگی صباح حسنی و سایر دوستان در روستای شیان، مکانی برای احداث کتابخانه مشخص و تجهیز شد و کتاب‌های جمع‌آوری شده به شیان ارسال گردید. مهمترین فاکتور برای احداث کتابخانه، همکاری مردم محلی برای تخصیص مکان مناسب و همچنین نیروی داوطلب جهت اداره آن می باشد.
** آیا برای ادامه این کمک‌ها و فعالیت‌تان برنامه‌ای دارید؟
هنگام جمع‌آوری کتاب‌ها به دلیل خستگی زیاد و سنگینی کار، به این فکر می‌کنم این آخرین کتابخانه‌ای خواهد بود جمع‌آوری و تجهیز می‌ کنم، اما پس از دیدن نتیجه و تصاویر زیبای مردم و کودکان روستا، انرژی دوباره می‌گیرم. قطعا تا زمانی‌که بتوانم به این راه ادامه خواهم داد.
برای انتخاب مکان جدید من و مادرم در حال رایزنی هستیم که انشاالله در سال جدید در یکی دیگر از روستاهای کردستان و با کمک مردم محلی، کتابخانه‌ای داشته باشیم.
منبع: هفته نامه بیانی