بزرگنمايي:

کرد آنلاین - سنندج - مریوان به عنوان شهر جهانی پاافزای کلاش و تالاب زریبار، با جاذبه های طبیعی، تاریخی و گردشگری در انتظار مهمانان و مسافران نوروزی است.
  شهرستان مریوان بخاطر داشتن مرز رسمی باشماق و جاذبه های گردشگری از جمله تالاب بین المللی زریبار، جنگل های بلوط، بازارچه های مرزی و فروشگاه های بزرگ کالاهای خارجی همواره مورد توجه گردشگران قرار گرفته است.
آب و هوای مریوان نسبتا سرد و نیمه مرطوب است و میزان بارندگی سالانه آن بطور متوسط بین 750 میلی متر است.
اقتصاد مریوان مانند اغلب شهرهای کوچک ایران کشاورزی است و آب مورد نیاز بخش کشاورزی آن از رود و دریاچه زریبار فراهم می‌شود.
**مریوان شهر جهانی کلاش
کلاش بافی علاوه بر مریوان در شهرهای دیگری همچون سنندج، دیواندره، سروآباد، کامیاران و سقز نیز رواج دارد اما مریوان به علت تعداد بیشتر فعالان به عنوان مرکز تولید این کفش محسوب می شود.
چهار هزار و 500 هنرمند کلاش باف و بیشترین کارگاه کلاش بافی منطقه کردستان در شهر مریوان فعالیت می کنند.
25 مدل برای کلاش با رنگ بندی ها و تنوع خاص با حفظ ویژگی های سنتی این پاپوش تهیه شده تا ساکنان دیگر مناطق نیز بتوانند از کفش دست باف مردم مریوان استفاده کنند.
کلاش پاافزاری با قدمت 2 هزار سال، تهیه شده از مواد طبیعی موجود در محیط مانند نخ و چرم است که با توجه به خنکی و سبکی آن مورد توجه است و در فصول گرم سال بیشتر استفاده می شود.
کلاش تنها پای افزاری است که دارای خط تقارن است به این معنی که چپ و راست برای آن نیست و برای حفظ این فرم و مدل باید هر چند مدت کلاش را راست و چپ و یا چپ و راست به پا کرد.
پیاده روی با کلاش متناسب با فرم و مرفولوژی پاها است، کفه آن و قسمت سینه گود پا بر آمده و در پاشنه پا بر جسته این فرم باعث رفع خستگی و خسته نشدن پاها در هنگام پیاده روی می شود.
از نظر زیست محیطی هیچ نوع آلودگی محیط بعد از استفاده آن ایجاد نمی شود، چون مواد مصرفی آن کاملا طبیعی است و در خاک کمتر از یک سال تجزیه و به عناصر طبیعی خود تبدیل می شود در حالی که سایر پای افزارها چند سال طول می کشد که تجزیه شود.
مواد اولیه مورد نیاز برای کلاش پارچه نخی مانند متقال٬ چلوار٬ نخ تابیده شده نمره٬ لایه، لایه پوست٬ یا چرم گاو است.
** دریاچه زریبار
این دریاچه در فاصله‌ سه کیلومتری شمال‌غربی شهر مریوان، در ارتفاع 1250 متری از سطح دریا قرار گرفته است و آب آن از تعدادی چشمه‌های کف‌جوش و همچنین نزولات جوی تامین می شود.
این تالاب بزرگترین و زیباترین دریاچه آب شیرین غرب ایران و یکی از منحصر بفردترین دریاچه‌های آب شیرین جهان به شمار می‌رود و تمام شرایط جامع یک تالاب بین‌المللی را دارا است.
طول این دریاچه حدود پنج کیلومتر و عرض آن حدود 1.6 کیلومتر، وسعت تالاب بدلیل تغییرات حجم آبی در فصول مختلف متغیر و حداقل و حداکثر عمق آن به ترتیب 2 و 6 متر است.
زریبار در یک دره طولی وسیع قرار دارد و از 2 طرف غرب و شرق با کوه های پوشیده از جنگل احاطه شده و پوشش غالب اراضی منطقه را جنگل و بیشه زارهای نیمه انبوه تشکیل می دهد که گونه غالب جنگلی آن بلوط ایرانی است.
تاکنون 97 نوع پرنده، 31 گونه پستاندار، 13 گونه خزنده، 11 نوع ماهی یک گونه مارماهی، پنج گونه فیتوپلانکتون و 17 گونه زئوپلانکتون در تالاب بین المللی زریبار شناسایی شده است.
گیاهان شناوری چون سراتوفیلیوم، سریوفیلیوم و گونه هایی از گیاهان خاردار و گونه های نی، هزارنی، بارهنگ آبی، نیلوفر آبی، علف هفت بند، پیچک ها، لویی، بزواش، جگن و نعناع پوشش گیاهی این تالاب را تشکیل می دهد.
سیاه ماهی خالدار، سیاه ماهی معمولی، عروس ماهی و ماهی گامبوزیا از جمله گونه های بومی و ماهی آمور سفید، کپور آیینه ای، کپور معمولی، کپور سرگنده (بیگ هد) و فیتوفاک از جمله گونه های غیربومی این دریاچه است.
وجود فضاهای تفریحی، ورزشی، اقامتی و پذیرائی در قسمت‌ شمالی دریاچه سبب خلق مناظر زیبائی در مسیر دریاچه شده است.
این دریاچه به عنوان یکصد و دومین اثر طبیعی در 20 بهمن 1389 در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفت.
** جاده مریوان ـ باشماق (بازارچه‌ مرزی)
بازارچه‌ مرزی باشماق در فاصله 16 کیلومتری دریاچه زریوار واقع شده که تعداد زیادی تجار، بازرگان خارجی و داخلی و پیله ور محلی و شرکت‌های حمل و نقل ترانزیتی کالا در آن فعالیت دارند.
این جاده در حال حاضر بدلیل ایجاد ارتباط بین شهر مریوان با بازارچه دارای عملکرد ترانزیت کالا بوده و جدا از آن مردم برای دیدن بازارچه‌ مرزی و آثار هشت سال دفاع مقدس نیز از آن استفاده می‌ کنند.
** دشت بیلو
دشت بیلو در 15 کیلومتری شهر مریوان قرار دارد و با پوشش گیاهی مناسب و چشمه‌های آب و همچنین جنگل های اطراف آن پذیرای تعداد زیادی از اهالی شهر و روستاهای اطراف است.
مردم در دامن طبیعت زیبا و سرسبز این دشت بویژه در طول روز و ایام تعطیلات ساعت ها وقت خود را به تفرج در آنجا سپری می‌کنند، زمین های اطراف این دشت در گذشته بدلیل حاصلخیزی برای برنج‌ کاری مورد استفاده قرار می گرفت.
** قلعه امام (قلعهٔ هلوخان)
قلعه تاریخی امام یا هلو خان در سه کیلومتری جنوب شرقی مریوان قرار دارد که بر اساس اطلاعات تاریخی در قرن هشتم ه.ش در زمان حکمرانی اردلان‌ها در دوران صفوی برروی کوهی با نام کوه امام به ارتفاع 1600 متر که مشرف و مسلط به دشت و شهر فعلی مریوان است قرار دارد.
این قلعه توسط امیر حمزه بابان در سال 752 (ه.ش) بنیاد نهاده شد و سپس سرخاب بیگ اردلان نیز در سال 902 (ه. ش) آن را از نو ساخت.
قلعه امام بعدها به قلعه مریوان معروف شد و به مدت سه قرن مقر اصلی حکومت‌های محلی بابان و اردلان‌ها بود.
قلعه مریوان یکی از آثار دیرین این سرزمین کهن است که بسیاری از آثار تاریخی، فرهنگی و هنری مردم این مرز و بوم در آن ثبت شده است.
**دشت ناوطاق گاران
ناوطاق گاران در 40 کیلومتری شهر مریوان و مابین بخش‌های سرشیو و مرکزی قرار دارد، این دشت در فصل بهار به واسطه سرسبزی و طبیعت زیبا و چشمه‌های آب، پذیرای گردشگران زیادی است؛ در اطراف این دشت کوه‌های بلندی سر به فلک کشیده‌ زیبایی خاصی به این منطقه داده اند.
در این دشت گیاهان خوراکی زیادی مانند ریواس، پیچک، کنگر و قارچ خوراکی وجود دارد که در فصل بهار روزانه تعداد قابل ملاحظه‌ای از اهالی روستاهای اطراف برای جمع آوری گیاهان سنتی و محلی به آنجا مراجعه می کنند.
** منطقه ملاقوبی
ملاقوبی در سه کیلومتری مریوان در شمال اراضی روستاهای هجرت و جنوب شرقی روستای برقلعه قرار گرفته و از قدیم‌ الایام به عنوان زیارتگاه و تفریحگاه مردم منطقه بوده است.
نام این محل به واسطه وجود زیارتگاه شخصی به نام ملا قوبی نامگذاری شده و علاوه بر آن بدلیل وجود طبیعت سرسبز و چشمه‌های آب و درختان جنگلی از مناطق دیدنی مریوان است.
**اماکن اقامتی
مریوان دارای هفت هتل به ظرفیت 663 تخت، پنج باب مهمانپذیر و مسافرخانه با 146 تخت است و آموزش و پرورش نیز برای اسکان مهمانان فرهنگی، 30 مدرسه برخوردار با 270 کلاس درس و همچنین مرکز آموزشی رفاهی فرهنگیان (خانه معلم) با 67 تخت پیش بینی کرده و آمادگی پذیرش و اسکان یک هزار و 200 نفر روز مهمان و مسافر را دارد.
جاذبه های گردشگری این شهرستان در این ایام خود برای پذیرایی مهمانان نوروزی و گردشگران داخلی و خارجی این شهرستان آماده سازی شده است.
ارغوان بافی (تهیه سبد و لوازم تزئینی از ترکه های چوب)، جولایی هنر ساخت انواع شال از پشم گوسفند و بز مرخُز، گلیم و جاجیم بافی نیز از دیگر صنایع دستی شهرستان مریوان است.
این شهرستان در 130 کیلومتری شمال غربی سنندج مرکز استان کردستان و در همسایگی مرز ایران و عراق قرار گرفته‌ است و تاکنون 51 اثر تاریخی این شهرستان در فهرست آثار باستانی و ملی کشور به ثبت رسیده است.
علاوه بر آن این شهرستان دارای 135 اثر باستانی شناسایی از دوره های مختلف تاریخی از هزاره سوم قبل از میلاد تا دوره های مختلف معاصر است که 50 درصد این آثار قابلیت ثبت در فهرست آثار باستانی کشور را دارند.